Μπορίς Λεονίντοβιτς Παστερνάκ (Борис Леонидович Пастернак), «Ορισμός της Ποίησης»

Ποίηση είναι το σφύριγμα που χύθηκε ξαφνικά,
Είναι το τρίξιμο πατημένων κόκκων του πάγου,
Είναι η νύχτα που παγώνει κάποιο φύλλο για τα καλά,
Είναι μονομαχία δύο αηδονιών, χειρονομία μάγου.

Είναι, τρόπον τινά, στα χόρτα πνιγμένος αρακάς,
Του σύμπαντος τα δάκρυα σε λοβό μπιζελιάς,
Όταν απ’ του μαέστρου το αναλόγιο ανεβαίνει το φλάουτο,
Ή σαν χαλάζι στη βραγιά ο Φιγκαρό πέφτει πάνω του.

Ότι για τη νύχτα είναι βασικό για να βρει,
Στους βαθιούς των νερών τους βυθούς να κατεβεί,
Και τ’ αστέρι ως τ’ αγκίστρι να φέρει,
Στην τρεμάμενη φούχτα που στάζει νερό,

Πιο επίπεδη κι απ’ τα σανίδια στο νερό η πνιγούρα,
Ο θόλος τ’ ουρανού παραφορτώθηκε με σκλήθρα,
Τ’ αστέρια θα ’πρεπε να σπαρταρούν στα φέρτα σούρτα,
Αλλά το σύμπαν είναι μέρος κενό όχι κολυμπήθρα.

~

μετάφραση:  Γιάννης Μότσιος  

πηγή