Ρουμπέν Νταρίο (Félix Rubén García Sarmiento), «Η μπαλαρίνα με τα πόδια γυμνωμένα»

Είχε ένα βήμα εξόχως ρυθμικό, γατίσιο –
με σβέλτα και γλυκά άλματα ισοζυγισμένα,
με κάτι το ζωώδες και μαζί θεΐσιο:
η μπαλαρίνα με τα πόδια γυμνωμένα.

Η φούστα της μιά φούστα ήταν από ρόδα·
ασπίδες δυό τα στήθη της τα διογκωμένα…
Με πράματα και θάματα άνοιγε και ευώδα…
Η μπαλαρίνα με τα πόδια γυμνωμένα.

Στηθαίες τέρψεις διενεργούσαν καταπλεύσεις
προς του αφαλού της το κρυφό μαργαριτάρι
χορταίνοντας χυδαίους λογισμούς με γεύσεις
από συκόμελα και φραουλίσια χάρη.

Στου θρόνου της το πλάι στέκονταν αγόρια:
οι γελωτοποιοί μου, σαν κορμιά χαμένα…
Σελήνη εκείνη ακέραιη και Ανακτόρια:
η μπαλαρίνα με τα πόδια γυμνωμένα.

 ~

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

πηγή