Ζωή Σαμαρά, «Αμίλητο νερό»

Ο ήλιος ήταν πιο δυνατός απ’ την αγάπη μου
Η πέτρα έσκαζε χωρίς μια λέξη θεϊκή
το χώμα άνοιγε στα δυο χωρίς μιλιά
και το νερό κυλούσε μέσα σε βουβά ρυάκια

Η αγάπη μου ήταν πιο δυνατή από τον Ήλιο

Πλησίαζε ο Ίκαρος περίεργα τη Γη

έσβηνε ο Φαέθων τη φλόγα του στον ποταμό Ηριδανό

κι εγώ γελούσα μες στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη

~

Από τη συλλογή Το πέρασμα της Ευρυδίκης (1997)

πηγή 

 

Η Ζωή Σαμαρά είναι καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας και του Θεάτρου. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Από τις δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, αναφέρουμε ενδεικτικά τα βιβλία "Le Regne de Cronos" (Παρίσι, 1983), "Προοπτικές του Κειμένου" (Θεσσαλονίκη, 1987), "Υπόκριση θεατρικού λόγου" (Θεσσαλονίκη, 1996), το ανθολόγιο "Φωνή από την άλλη ακρογιαλιά: Μίλτος Σαχτούρης" (Αθήνα, 1997), τον συλλογικό τόμο "Montaigne: Espace Voyage Ecriture" (Παρίσι, 1995), το αφιέρωμα "Approches bachelardiennes des oeuvres litteraires" (Τύμπινγκεν, 1996) και τα άρθρα "Le lecteur bon nageur", "Poetique du non", "Le sens comme reflet", "Ποιητής: εβενουργός της νύχτας", "Γυνή πολύτροπος". Τιμήθηκε και με το ανώτατο παράσημο του εθνικού Τάγματος της Αξίας από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.