Δώρα Κασκάλη, «Τα χρειώδη»

Έτσι να ζω με το τίποτα
να κολατσίζω με δυο λέξεις,
να έχω για προσκέφαλο
βιβλία ξεχασμένων ποιητών,
να πίνω καφέ με
τον ακέραιο Παπαδιαμάντη μου.
Να δίνω καταφύγιο στο δαρμένο σκυλί
που το λέν’ Καλοσύνη.

Για όποιον με θυμηθεί
έχω στη στάμνα μου κρύο νερό
έξω απ’ την πόρτα.
Για όποιον μ’ αγαπήσει
μια φέτα ψωμί με ζάχαρη,
ένα ριπίδι μ’ όλα μου τα χρώματα
και μια λιακάδα μέσα στο σαλόνι.
~
Από τη συλλογή Κάπου ν’ ακουμπήσεις (2018)

πηγή 

Η Δώρα Κασκάλη γεννήθηκε στις Σέρρες, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο ΑΠΘ και ασχολήθηκε στο μεταπτυχιακό της με τη φιλολογική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Θεοτοκά. Το 2010 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της "Στο τρένο" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης (στη βραχεία λίστα των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω στην κατηγορία του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα). Ακολούθησαν τα βιβλία πεζογραφίας: "Κάτω" (μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2011), "Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα: Σπουδή ενός δόκιμου γραφιά" (νουβέλα σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή στο διαδίκτυο, Ανοικτή Βιβλιοθήκη www.openbook.gr, 2012), "Το μαύρο κουτί της μνήμης τους" (διηγήματα, Εκδόσεις Οκτώ, 2015). Ποιητικές συλλογές: "Ανταλλακτήριο ηδονών" (Σαιξπηρικόν, 2014) και Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι 2018. Για το "Ανταλλακτήριο ηδονών" έλαβε το Βραβείο Ποίησης "Μαρία Πολυδούρη" 2015.