Αργύρης Εφταλιώτης, «Τραγούδι Βαρκάδικο»

Ἀγάλια τὰ κουπιά σας, ἀγάλια βρὲ παιδιά,
τραβᾶτε τὴ βαρκούλα κοντὰ στὴν ἀμμουδιά!
          (Πρόβαλε, χρυσὴ κοπέλα,
          πάρτα νυφικά σου κι ἔλα.)

Βασίλεψε φεγγάρι, ἂς φέξει Αὐγερινός.
Μαγιάτικη δροσούλα ἂς βρέξει ὁ οὐρανός.
Κατέβα στ᾿ ἀκρογιάλι, κατέβα λυγερή,
γιατὶ γλυκοχαράζει κι ἡ βάρκα καρτερεῖ.
          (Ἔλα καὶ γλυκοχαράζει,
          ἔλα καὶ μὴ κάνεις νάζι.)

Λαφρὸ τὸ πάτημά της κι ὁ στεναγμὸς βαρύς,

ἂχ μάνα, ποὺ σὲ λίγο τὰ μαῦρα θὰ φορῇς.

          (Μὴ τὴ κλαῖς καλὴ μανούλα,

          πάλι θὰ τὴ δεῖς νυφούλα.)

Μὲ σκέπη στὰ μαλλιά της, μὲ σκέπη στὸ λαιμό,

κι ἐγὼ νὰ τὴ φιλήσω, τοῦ κάκου πολεμῶ.

          (Μπαρμπουνάκι μὲς στὸ δίχτυ,

          μία ψυχὴ φιλιὰ σοῦ ρίχτει.)

πηγή

 

Το Αργύρης Εφταλιώτης ( Μήθυμνα Λέσβου, 1849 – Αντίμπ (Antibes) νότια Γαλλία 1923) είναι το φιλολογικό ψευδώνυμο του λογοτέχνη Κλεάνθη Μιχαηλίδη. Η πρώτη εμφάνιση του Εφταλιώτη στα γράμματα σημειώνεται με τη συμμετοχή του στον «Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό» του 1889, όπου η ποιητική συλλογή του «Τραγούδια του ξενητεμένου» βραβεύθηκε και απέσπασε τον έπαινο της κριτικής επιτροπής, αφού το πρώτο βραβείο το κέρδισε ο Κωστής Παλαμάς με το ποίημα «Ύμνος εις την Αθηνάν». Το ψευδώνυμο του ποιητή είναι απόρροια της νοσταλγίας του: Προέρχεται από την Εφταλού', παραθαλάσσια τοποθεσία και σήμερα οικισμό στις βορειότερες ακτές της Λέσβου (το όνομα προέρχεται από το «Ευθαλού» = ευ + θάλλω, δηλαδή «πρασινίζω καλά»). Μάλιστα, στην Ευθαλού αγόρασε αργότερα, επηρεασμένος, ένα κτήμα για να ηρεμεί ο Ηλίας Βενέζης.  [Βιογραφία]