Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Παναγιώτης Αργυρόπουλος, «Τα χαμόγελα»

Είσαι πολύ μακριά για να σου ταχυδρομώ χαμόγελα.
Θα μπαγιατέψουν τόσες μέρες εκτός στόματος.
Ακροβατείς πάντως υπέροχα
στο τεντωμένο σκοινί της αδιαφορίας σου.
Άραγε με προσπέρασες;
Με ξεπέρασες;
Εγώ πάντως εδώ και καιρό προσπαθώ να σε διαπεράσω.
Κάνω επέμβαση με ολική αφύπνιση.
Ριζική ψυχεκτομή για αφαίρεση ερωτικών καρκινωμάτων.
Κι όταν αναρρώσω, θα βελτιώσω τις επιδόσεις μου
στο άλμα εις φυγήν.
Θα βαλθώ να σε νικήσω
αν και υπήρξες ολυμπιονίκης του είδους.
Έφευγες πάντα πρώτη.
Πώς μπορείς και καταβροχθίζεις τις μέρες
δίχως να μου κρατάς μια μπουκιά;
Σε ποιες απάνεμες νότες απαγκιάζεις τη σκέψη σου;
Θυμάμαι ότι ο λόγος εκκρεμούσε πάντα στα χείλη σου.
Γι’ αυτό διόριζες συνηγόρους σου άλλους
πλαστογραφημένες μελωδίες, ύποπτα καρδιοχτυπήματα τηλεφώνου
κι ένα βλέμμα πάντα σιβυλλικό, σαν καταφατικό όχι.
Ποτέ δεν κατάφερα να σε διαβάσω μέχρι τέλους.
Και κάθε που έλεγα να σ’ αφήσω απ' τα χέρια μου
κολλούσε η προσδοκία μου
στον πολλά υποσχόμενο τίτλο σου, έρως θαυματοποιός.
Και γύριζα πάλι στο βαθυστόχαστο πρόλογό σου
με τις λίγες προοικονομίες ρηχού.
Τουλάχιστον κοντά σου έμαθα να διαβάζω προσεκτικότερα.
~
Από τη συλλογή ΑΡ.ΠΑ σε περισυλλογή (2001)
 
Ο Παναγιώτης Αργυρόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Τριφυλίας στη Μεσσηνία. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και από το 2005 έχει οργανική θέση στο ΓΕΛ Πεύκων. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών με θέμα τη Δημιουργική Γραφή, από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Σε συνεργασία με  το  Πανεπιστήμιο  Δυτικής  Μακεδονίας  διδάσκει  σε  διάφορα  σχολεία  της  Θεσσαλονίκης Δημιουργική Γραφή.  Έχει ως τώρα εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «Λιβάνη». Για την  ποίησή  του  έχει  αποσπάσει  διακρίσεις  από  την  Ελλάδα  και  το  εξωτερικό.  Ποιήματά  του  έχουν μεταφραστεί σε αγγλικά, γαλλικά, ρουμανικά και αλβανικά και έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες των αντίστοιχων  χωρών.  Παράλληλα  έχει  εκπονήσει  μελέτες  λαογραφικού  και  ιστορικού  περιεχομένου που  έχει  παρουσιάσει  σε  επιστημονικά  συνέδρια.  Στίχοι  τραγουδιών  του  έχουν  μελοποιηθεί  και κυκλοφορούν από την ελληνική δισκογραφία.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης