Μαρία Αρχιμανδρίτου, «Επιστήθιες λύπες»

Μέρες από βροχούλες, μουσκεμένες άδικα
σαν επιστήθιες λύπες του χειμώνα στάζουν
άνθρωποι που το φόβο διασχίζουν
τρέχοντας
βραδυπορούν

στα υπόγεια του τραγουδιού

μια καταιγίδα πόθων ησυχάζει.

Με ξεγελά σα θάλασσα

η αλμύρα των καιρών

του σταφυλιού η απόκριση

στην ευτυχία γεύση.

~

Από τη συλλογή Ευεξία χρωμάτων (1998)

πηγή 

 

Η Μαρία Αρχιμανδρίτου γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά και είναι Διδάκτορας του Α.Π.Θ. Διετέλεσε Επισκέπτρια Επιστήμων στο Πανεπιστήμιο του Saarland, Γερμανία και Επισκέπτρια Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Loyola στο Σικάγο. Υπήρξε επίσης ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο Columbia University της Νέας Υόρκης. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1976, ως μαθήτρια. Δημοσίευσε ποιητικές συλλογές, εννέα βιβλία με επιστημονικές μελέτες και πέντε βιβλία με μεταφράσεις. Ποιήματά της έχουν ανθολογηθεί και έχουν μεταφρασθεί στην Αγγλική, Γερμανική, Ιταλική και τη γλώσσα της FYROM. Ποιητικές συλλογές: "Λέξεις" (1976), "Ένα γράμμα για σένα" (1979), "Χρονομηνύματα" (1984), "Μεταλλάξεις" (1986), "Της απουσίας" (1988), "Πορφυρό ασμάτιο" (1994), "Ο Γλυκασμός του μήλου" (1996), "Ευεξία χρωμάτων" (1998), "Η κατίσχυση των ρόδων "(2002), "Πόλεις του ανέμου" (2005), "Χώρα ιχθυόεσσα" (2011), "Ηλίου φάος" (2015).