Χάνομαι σε ένα όνειρο βαθύ
όπως το πλοίο που ξανοίγεται
στο πέλαγος,
ενώ τα κοράλλια της ψυχής
όπως το πλοίο που ξανοίγεται
στο πέλαγος,
ενώ τα κοράλλια της ψυχής
μας,
που σμιλεύονται από το κύμα
μας πάνε βήμα βήμα
στης χαράς την ακτή!
Δυο παιδιά αγκαλιασμένα
ευτυχισμένα τραγουδούν
και ακατάπαυστα τον έρωτα
αναζητούν!
που σμιλεύονται από το κύμα
μας πάνε βήμα βήμα
στης χαράς την ακτή!
Δυο παιδιά αγκαλιασμένα
ευτυχισμένα τραγουδούν
και ακατάπαυστα τον έρωτα
αναζητούν!
~
από τη ποιητική συλλογή 'Η δίψα' εκδόσεις Εκάτη
Η Μαρίνα Παναγιωτάκη γεννήθηκε και ενηλικιώθηκε στο Ηράκλειο. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Επίσης είναι πτυχιούχος του Proficiency του Michigan και εργάζεται ως μόνιμη δημοτική υπάλληλος σε ΚΕΠ του Νομού Ηρακλείου. Ποιητικές συλλογές: "Ποιητικό ταξίδι στα μονοπάτια της ζωής", "Πορεία διαφυγής" (εκδόσεις Γαβριηλίδης), "Η ουτοπία της ευτυχίας", "Ο πορφυρός ήλιος του έρωτα" (2008), "Της αγάπης όνειρα" (2010), "Επιστροφή στη ζωή" (2011), "Το ποτάμι της αγάπης" (εκδόσεις Ιωλκός, 2014), "Η Δίψα" (εκδόσεις Εκάτη, 2017). Η ποιήτρια είναι μέλος της Παγκρήτιας Ενωσης Λογοτεχνών, έχει βραβευθεί δύο φορές από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών, και από τον πολιτιστικό οργανισμό "Το καφενείο των ιδεών" σε συνεργασία με την UNESCO.
