Μαρίνα Παναγιωτάκη, «Η ζωή μου»

Ζω όταν δεν εργάζομαι
σ' ένα γραφείο γκρίζο
με έγγραφα και υπολογιστές
για ένα μέλλον που δεν ορίζω.

Και όταν η φύση ανθίζει γύρω μου
το παρελθόν μου γίνεται σκόνη
και ο ήλιος χάνεται στη θάλασσα
που λάτρεψα, που με πλανεύει και
με λυτρώνει!
Αχ! Μάνα-φύση γιατί με έστειλες
σ' αυτόν τον άθλιο κόσμο
ούτε χαρά, ούτε γιορτή
ούτε της Ανοιξης το πρώτο
το φιλί δε γεύθηκα ακόμα
μονάχη έμεινα στης αγάπης τα βαγόνια
περιμένοντάς την να φανεί εδώ και χρόνια!

πηγή (η ιστοσελίδα της Μαρίνας Παναγιωτάκη)

Η Μαρίνα Παναγιωτάκη γεννήθηκε και ενηλικιώθηκε στο Ηράκλειο. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Επίσης είναι πτυχιούχος του Proficiency του Michigan και εργάζεται ως μόνιμη δημοτική υπάλληλος σε ΚΕΠ του Νομού Ηρακλείου. Ποιητικές συλλογές: "Ποιητικό ταξίδι στα μονοπάτια της ζωής", "Πορεία διαφυγής" (εκδόσεις Γαβριηλίδης), "Η ουτοπία της ευτυχίας", "Ο πορφυρός ήλιος του έρωτα" (2008), "Της αγάπης όνειρα" (2010), "Επιστροφή στη ζωή" (2011),  "Το ποτάμι της αγάπης" (εκδόσεις Ιωλκός, 2014), "Η Δίψα" (εκδόσεις Εκάτη, 2017). Η ποιήτρια είναι μέλος της Παγκρήτιας Ενωσης Λογοτεχνών, έχει βραβευθεί δύο φορές από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών, και από τον πολιτιστικό οργανισμό "Το καφενείο των ιδεών" σε συνεργασία με την UNESCO.

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας mypoems.gr