Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης, «Ο Σεπτέμβρης του 1903»

Τουλάχιστον με πλάναις ας γελιούμαι τώρα·
την άδεια την ζωή μου να μη νοιώθω.

Και ήμουνα τόσαις φοραίς τόσο κοντά,.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·

και μέσα μου να κλαίη η άδεια μου ζωή,

και να μαυροφορούν η επιθυμίαις μου.

Τόσαις φοραίς τόσο κοντά να είμαι

στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,

στ' ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.

Τόσαις φοραίς τόσο κοντά να είμαι.
(1904)

~

πηγή - ανάλυση