Πάουλ Τσέλαν (Paul Celan), «Νανούρισμα»

Σαν πεταλούδα μες στη νύχτα
άφησε με στον ελαφρό σου ύπνο:
πάνω σου να παραμένω σιωπηλός
παρατηρώντας την ανάσα σου

μες στο καθρέφτη δεν είναι πολύ αργά
ανακηρύσσει τις ώρες σου σε κορώνες
το φεγγάρι δεν θα φωτίσει τα μαλλιά σου
όπως έρχεται φυσώντας

βλέπω κάτω από τα βλέφαρά σου
έτσι όπως κρύβονται από τους ξένους
έχω την τάση για σένα να τείνω
αυτό που κινείται…

Εάν στη συνέχεια σηκώσεις τα χέρια σου
γιορτάζοντας στο σκοτάδι σαν νυμφευμένη
είμαι αυτός που θροΐζει σαν πέπλο
ενώ εσύ σαν ξένη φτερουγίζεις.
~
 μετάφραση Γιώργου Λίλλη

πηγή