Μιλτιάδης Μαλακάσης, «Αγάπη»

Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια εκείνα πίσω,
κάλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί.
Ποιός ξέρει, τώρα θάτανε γραφτό να σ’αγαπήσω,
και τόσο που καμιά ποτέ δεν έχει αγαπηθεί.

Κι άν έφυγεν η νιότη σου, που θλίβεσαι για δαύτη,
ως για πουλί που πέταξε μ’άλλα μαζί πουλιά,
περσότερο από μι’άνοιξη τον έρωτα μου ανάφτει
του χινοπώρου τάγγιγμα στα ωραία σου μαλλιά.

Κι ακόμη φτάνω ν’αγαπώ σ’εσέ μιάν άλλη εικόνα,
τορκίζομαι στα μάτια σου που τόσο λαχταρώ,
τον ήρεμο κι ανέφελο και το γλυκό χειμώνα,
που στο χλωμό σου πρόσωπο μια μέρα θα θωρώ.

Και μάθε το, τις μελιχρές λαμπράδες του Δεκέμβρη,
και τις φεγγαροσκέπαστες του Γενναριού ομορφιές,
μήτε στις τρέλλες του Απριλιού κανένας θα τις εύρει
και μήτε στις μονότονες του Μάη καλοκαιριές.
πηγή

 

Ο Μιλτιάδης Μαλακάσης (Μεσολόγγι, 1869 –Αθήνα, 1943) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του νεοελληνικού λυρισμού. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση και την πεζογραφία. Από το 1937 ως το 1939 ήταν πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.[Βιογραφία]