Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Βαγγελιώ Καρακατσάνη, «Το έγκλημα»

Οι εργάτες περπατάνε σκυφτοί.
Ευκαιρίες ζητούν να ανασάνουν στιγμιαία
Κι ύστερα να ξαναφορέσουν
το θλιμμένο προσωπείο της εκμετάλλευσης.

Η ήττα βαραίνει τους ώμους τους.
Η επιβίωση ένστικτα πρωτόγονα ξυπνά.
Σαν ο χαμένος διδαχτεί την ιστορία,
πως οι άρχοντες θα αλυσοδέσουν την οργή του;

Όμως το έγκλημα που συντελείτε
δεν είναι μοναχά ίδρος και αίμα.
Η δύναμη στριμώχνεται σε χύτρες με βαλβίδα ασφαλείας.
Δεν αρκεί φωτιά, πάνω για να πετάξει, το καπάκι.

Ο φονιάς δεν ντρέπεται για το έγκλημα που διαπράττει.
Φοβάται μην συλληφθεί επ’ αυτοφώρω.
Μα αφού οι νόμοι τους το επιτρέπουν,
ελεύθερος, θα συνεχίζει τη δουλειά του.

Η ζωή αμείλικτα φωνάζει
πως των φονιάδων η δύναμη εξαρτάται,
απ’ των θυμάτων τη μπόρεση και θέληση.
Ένας σαν αντισταθεί, το κάδρο αλλάζει της βαρβαρότητας.

Η αντίσταση σαν πράξη γίνει, συνειδητή,
την ασπίδα των τυράννων θα συντρίψει.
Και τ’ αύριο που ‘ρχονταν από μακριά
το πρώτο πεντάχρονο πλάνο κιόλας καθορίζει.

Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη κατάγεται από το Μοχό. Είναι Αρχιτέκτων Τοπίου και έχει ασκήσει το επάγγελμά της στον ιδιωτικό τομέα. Εργάστηκε επίσης, σαν δημοσιογράφος στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ν. Λέσβου “Νέο Εμπρός” και στη συνέχεια ως διευθύντρια σύνταξης στο παγκρήτιο περιοδικό “Οικοδομώ”. Διηγήματά της δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική σελίδα ΑΤΕΧΝΩΣ και ποιήματά της στη “Φωνή Λογοτεχνών” της “ΑΠΕΛ-Σ” καθώς και στα ιστολόγια της. Ανέπτυξε έντονη κοινωνικοπολιτική δράση από τα σπουδαστικά της χρόνια και είχε εκλεγεί σε διάφορες θέσεις ευθύνης μαζικών φορέων. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει Πρόεδρος Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου και Πρόεδρος Δ.Σ. του Σωματείου ενάντια στην προκατάληψη για τις ψυχικές διαταραχές Υπέρβαση, με το οποίο εξέδιδαν την περιοδική εφημερίδα “ΥΠΕΡΒΑΣΗ”.  Σήμερα είναι Αντιπρόεδρος Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Αρχανών, ιδρυτικό μέλος της ΟΓΕ. Συμμετέχει στο Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων, ενώ παρακολούθησε μαθήματα Φωτογραφίας στο Σύλλογο Φίλων Τέχνης Αρχανών και Παραδοσιακών Χορών στο Πολιτιστικό Σύλλογο Μοχού. Της αρέσει το διάβασμα, η μουσική, το θέατρο, ο κινηματογράφος, τα ταξίδια και η δημιουργική συζήτηση. Έχει εκδοθεί το μυθιστόρημα της “Στη ρίζα τ’ αετού”, Β΄ έκδοση 2016-εκδόσεις Ραδάμανθυς. Ακολούθησε το παραμύθι “Το Άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι”, 2017-αυτοέκδοση. Η ποιητική συλλογή «Τα αναγκαία», 2020-εκδόσεις Ατέχνως είναι το τρίτο έργο της. Συμμετέχει στην ποιητική ανθολογία «Γράμματα της ποίησης» στη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων «Σκληρός Απρίλης 2020 μ.Χ.». [από την ιστοσελίδα της ποιήτριας - vagkara.gr]

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης