Γιάννης Ρίτσος, «Ο λύχνος των φτωχών και ταπεινών»

  Στην αδελφή μου ΝΙΝΑ

III
Μόλις έπαψε το σούρουπο η βροχή
βγήκες αργά στον έρημο κάμπο
κοίταξες τον πλυμένο ουρανό
και περίμενες τη νύχτα.
Είδες έναν κύκλο φωτεινό
γύρω στο φεγγάρι
κ' είπες : πάλι θα βρέξει.

Κ' είσουνα τόσο χαρούμενος

που κοίταξες τον ουρανό

που είδες το κίτρινο φεγγάρι

που άκουσες τη φωνή σου.

Κάτου απ' τα μουσκεμένα δέντρα

περνούσε Εκείνος

μ' ένα μικρό φανάρι στο δεξί του χέρι

να φωτίζει το δρόμο

μη σκοντάφτουν τα μαμούδια.

Μην ξεχάσεις τη λειτουργία της Κυριακής.

~

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [Α' Τόμος] (1978)

πηγή