(1).jpg)
.png)
Πάλι βούλωσε η αποχέτευση και γέμισε η γκαρσονιέρα μου σκατά. Καθώς με μανία έχω αρπάξει το σφουγγαρόπανο και σπρώχνω τις βρωμιές στον κοινόχρηστο διάδρομο, ανοίγοντας την πόρτα του διαμερίσματος, ακούω τα σχόλια. «Πώς μπορείτε και ζείτε μέσα σε τόσες μυρωδιές. Πώς αντέχετε;» Όμως έρχονται κι αυτοί. Θέλουν να τις μυρίσουν. Λαχταρούν.
Οι διπλανές γεροντοκόρες προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες σε άτομα που ίσως χαίρονται
τον έρωτα.
«Φταίει η δασκάλα που μένει από πάνω», λένε για την Βαγγελίτσα. «Μπάζει τον καθένα μέσα στη γκαρσονιέρα της». Ρίχνει συχνά πυκνά τα μουνόπανά της μέσα στην τουαλέτα».
«Φταίνε οι νεαροί που μένουν στο ρετιρέ. Ρίχνουν προφυλακτικά και χαρτιά».
Κανείς δεν ξέρει ποιος βουλώνει τη σωλήνα. Ούτε κι ο υδραυλικός που καλέσαμε. Όλη η ιδιωτική ζωή της πολυκατοικίας περνάει από κει μέσα. Μόνο που όταν βουλώνει αδειάζει μέσα στο δικό μου διαμέρισμα κι έτσι εγώ πληρώνω για τις υπερβολές των άλλων. Κι όταν ξεβουλώνει νιώθω μια ανακούφιση. Ξέρω πως για αρκετές μέρες θα πάψει να μου κοινοποιεί τα μυστικά τους. Θα ξεχνιέμαι μέσα στην καθαριότητα.
Οι διπλανές γεροντοκόρες προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες σε άτομα που ίσως χαίρονται
τον έρωτα.
«Φταίει η δασκάλα που μένει από πάνω», λένε για την Βαγγελίτσα. «Μπάζει τον καθένα μέσα στη γκαρσονιέρα της». Ρίχνει συχνά πυκνά τα μουνόπανά της μέσα στην τουαλέτα».
«Φταίνε οι νεαροί που μένουν στο ρετιρέ. Ρίχνουν προφυλακτικά και χαρτιά».
Κανείς δεν ξέρει ποιος βουλώνει τη σωλήνα. Ούτε κι ο υδραυλικός που καλέσαμε. Όλη η ιδιωτική ζωή της πολυκατοικίας περνάει από κει μέσα. Μόνο που όταν βουλώνει αδειάζει μέσα στο δικό μου διαμέρισμα κι έτσι εγώ πληρώνω για τις υπερβολές των άλλων. Κι όταν ξεβουλώνει νιώθω μια ανακούφιση. Ξέρω πως για αρκετές μέρες θα πάψει να μου κοινοποιεί τα μυστικά τους. Θα ξεχνιέμαι μέσα στην καθαριότητα.
Ο Κώστας Ριτσώνης γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή στη Θεσσαλονίκη . Άρχισε να γράφει από το 1969 και ήταν αποκλειστικός συνεργάτης του περιοδικού Διαγώνιος του Ντίνου Χριστιανόπουλου μέχρι το 1984. Από το 1987 εκδίδει το χειρόγραφο περιοδικό "Ποιήματα των φίλων" και από το 1996 επιμελείται τις ομώνυμες τυπωμένες εκδόσεις. Το 2006 μαζί με τον πεζογράφο Γιάννη Μπασκόζο εξέδωσαν το περιοδικό "Οι φίλοι". Άλλες μεγάλες του αγάπες είναι η ζωγραφική, το ρεμπέτικο τραγούδι και οι μεταφράσεις κυρίως Γάλλων ποιητών. Πολλές από αυτές τις παρουσίασε στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Ποιείν". Συνεργάστηκε σε έντυπα περιοδικά και σε ηλεκτρονικά περιοδικά στο διαδίκτυο. Πολλά ποιήματά του βρίσκονται σε ιστολόγια φίλων του και στις ετήσιες ανθολογίες του Τάσου Κόρφη "Φωνές" και του Γιάννη Κορίδη "Ποιητικό Ημερολόγιο". Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Γιάννη Γκούμα και στα πολωνέζικα από το Janusz Strasburger. Ποιήματά του έχει μελοποιήσει ο Σταύρος Κουγιουμτζής, αλλά και ο ίδιος έχει εκδώσει βιβλίο με ρεμπέτικους στίχους για τα τραγούδια του παιγμένα στα μακάμ της λαϊκής μας μουσικής. Πέθανε στις 15 Ιουλίου 2015.
