Δίχως ανυπομονησία καμιά θα ονειρευτώ
Στην εργασία, που τελειωμό δεν έχει,
Θ’ ανασκουμπωθώ,
Και σιγά σιγά στην κορυφή της ανηφόρας
Στα μπράτσα τ’ αναγεννημένα
Χέρια θ’ ανοίξουν πάλι να συνδράμουν,
Μες στις κοιλότητές τους
Φανερωμένα πάλι μάτια, καινούργιο θ’ αναδώσουν φως,
Κι αίφνης θ’ αναστηθείς ακέραιη
Κι οδηγός μου θα ξαναγίνει
Η φωνή σου,
Κι αιώνια τούτη τη φορά θα σε κοιτάζω
(Μάιος 1959)
~
Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος
Στην εργασία, που τελειωμό δεν έχει,
Θ’ ανασκουμπωθώ,
Και σιγά σιγά στην κορυφή της ανηφόρας
Στα μπράτσα τ’ αναγεννημένα
Χέρια θ’ ανοίξουν πάλι να συνδράμουν,
Μες στις κοιλότητές τους
Φανερωμένα πάλι μάτια, καινούργιο θ’ αναδώσουν φως,
Κι αίφνης θ’ αναστηθείς ακέραιη
Κι οδηγός μου θα ξαναγίνει
Η φωνή σου,
Κι αιώνια τούτη τη φορά θα σε κοιτάζω
(Μάιος 1959)
~
Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος