Και όταν η καρδιά
Με το ύστατο χτύπημα,
Της σκιάς τον τοίχο θα
σωριάσει
Για να με οδηγήσεις, Μάνα,
Μέχρι τον Κύριο,
Όπως κάποτε,
Το χέρι θα μου δώσεις.
Στα γόνατα, αποφασισμένη,
Άγαλμα θα ‘σαι ενώπιον του Αιωνίου
Καθώς σε θωρούσα
Όταν ακόμα ζούσες.
Τρέμοντας θα υψώσεις τα γερασμένα χέρια,
Όπως όταν ψυχομαχούσες
Λέγοντας:Κύριέ μου, να ‘μαι!
Και μόνο σαν θα μ’έχει συγχωρέσει
Με επιθυμία θα στραφείς να με
κοιτάξεις.
Θα θυμηθείς πως μ’είχες περιμένει τόσο,
Και μες στα μάτια σου ένας στεναγμός
γοργός θα τρέχει.
Με το ύστατο χτύπημα,
Της σκιάς τον τοίχο θα
σωριάσει
Για να με οδηγήσεις, Μάνα,
Μέχρι τον Κύριο,
Όπως κάποτε,
Το χέρι θα μου δώσεις.
Στα γόνατα, αποφασισμένη,
Άγαλμα θα ‘σαι ενώπιον του Αιωνίου
Καθώς σε θωρούσα
Όταν ακόμα ζούσες.
Τρέμοντας θα υψώσεις τα γερασμένα χέρια,
Όπως όταν ψυχομαχούσες
Λέγοντας:Κύριέ μου, να ‘μαι!
Και μόνο σαν θα μ’έχει συγχωρέσει
Με επιθυμία θα στραφείς να με
κοιτάξεις.
Θα θυμηθείς πως μ’είχες περιμένει τόσο,
Και μες στα μάτια σου ένας στεναγμός
γοργός θα τρέχει.
~
μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος