Έντνα Βίνσεντ Μιλέυ (Edna St. Vincent Millay), «Σονέτο IV»

Θα σε ξεχάσω σύντομα, αγάπη μου γλυκιά,
Γι’ αυτό ν’ απολαύσεις τη μικρή σου τη μέρα,
Τον μικρό σου τον μήνα, τη μικρή μισή χρονιά,
Προτού ξεχάσω, ή πεθάνω, ή πάω παραπέρα,
Και για πάντα χωρίσουμε· σε λίγο μόνο καιρό
Θα σε ξεχάσω, όπως είπα, όμως όσο θα μένω,
Αν μ’ ικετέψεις με το ψέμα σου το πιο τρυφερό
Θα σου τάξω τον όρκο μου τον πιο λατρεμένο.

Αλήθεια, η αγάπη θα ήθελα να ζούσε πιο πολύ,

Και οι όρκοι να μη σπάνε μ’ ένα άγγιγμα,

Μα έτσι ορίστηκε, η φύση έχει σκαρφιστεί

Να συνεχίζει να παλεύει χωρίς διάλειμμα,-

Είτε βρούμε αυτό που ψάχνουμε, είτε όχι,

Το ίδιο κάνει, θα σου πουν οι βιολόγοι.

~

 μετάφραση: Χαρίλαος Νικολαΐδης 

(εκδ. Θράκα)

πηγή