Αργύρης Μπαρής, «Η καρδιά μου καθημερινά...»

Η καρδιά μου καθημερινά
επιμελείται την σφαγή των ονείρων μου
και την κάθετη πτώση.
Η καρδιά μου, τρεχούμενη κρήνη
από διαλεχτό μάρμαρο
της μάνας και του πατέρα,
ξεχειλίζει βουνίσια δροσιά
και ευωδιάζει φρεσκοβρεγμένο άργιλο,
πέτρα και ζώσα πνοή.
Η καρδιά μου με κομμένα χέρια
ξυλεύεται ανηλεώς.
Ελπίδα μόνη τα πολλά ερωτηματικά
που μπερδεύονται στην γλώσσα μου
σαν το σάλιο μου και τα κερασοκούκουτσα.
Πάντως κάθε φορά που ρωτώ και κουβεντιάζω
ξαστεριάζει.
Ευωδιάζει ο βασιλικός,
μυρίζει άνοιξη η λεβάντα
και η ίριδα κρουταλίζει τις πόρτες.
Καλημέρα γείτονα
ας ανοίξουμε τα παράθυρα
να γνωριστούμε, ν’αγαπηθούμε
για να μοσχοβολήσουν οι βασιλικοί στα περβάζια
και να ευωδιάσει ο κόσμος άνοιξη.

πηγή

 

Ο Αργύρης Μπαρής γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής και εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος στη Θεσσαλονίκη όπου και ζούσε πάνω από 60 χρόνια. Στα χρόνια της κατοχής, παιδί ακόμα, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος και διακινητής διαφωτιστικού υλικού. Μετά την απελευθέρωση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αιχμαλωτίσθηκε, βασανίσθηκε και με το νόμο 509 καταδικάσθηκε σε θάνατο παμψηφεί. Στο Επταπύργιο, που φυλακίστηκε περιμένοντας την εκτέλεση γνώρισε τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Τότε ήταν που ο Μπαρής άρχισε να γράφει τα πρώτα ποιήματα του. Το 1976 εξέδωσε τις «Μνήμες», το 1980 τις «Ρίζες», το 1985 το «Μπροστά στον καθρέπτη», το 2004 τις «Βεβαιότητες στους δρόμους» και το 2007 το «Οράματα στους Δρόμους». Πέθανε στις 9-1-2008.