(1).jpg)
.png)
Η επικοινωνία είναι χρέος.
Θέλω να σταθώ
πιστεύω στον άνθρωπο.
Έλα, τι καρτερείς;
Τα νερά στους καταρράχτες σταμάτησαν στη
μέση της κάθετης πτώσης τους.
Τα πλατάνια κι οι βράχοι γονάτισαν.
Οι πέτρες αναζητούν τις ρίζες τους.
Κι η Γη σύγκορμη κρυώνει
Κρυώνει πολύ.
~
Από τη συλλογή: Μπροστά στον καθρέφτη
πηγή
Θέλω να σταθώ
πιστεύω στον άνθρωπο.
Έλα, τι καρτερείς;
Τα νερά στους καταρράχτες σταμάτησαν στη
μέση της κάθετης πτώσης τους.
Τα πλατάνια κι οι βράχοι γονάτισαν.
Οι πέτρες αναζητούν τις ρίζες τους.
Κι η Γη σύγκορμη κρυώνει
Κρυώνει πολύ.
~
Από τη συλλογή: Μπροστά στον καθρέφτη
πηγή
Ο Αργύρης Μπαρής γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής και
εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος στη Θεσσαλονίκη όπου και ζούσε πάνω από 60
χρόνια. Στα χρόνια της κατοχής, παιδί ακόμα, πήρε μέρος στην Εθνική
Αντίσταση ως σύνδεσμος και διακινητής διαφωτιστικού υλικού. Μετά την
απελευθέρωση και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αιχμαλωτίσθηκε,
βασανίσθηκε και με το νόμο 509 καταδικάσθηκε σε θάνατο παμψηφεί. Στο
Επταπύργιο, που φυλακίστηκε περιμένοντας την εκτέλεση γνώρισε τον Μανόλη
Αναγνωστάκη. Τότε ήταν που ο Μπαρής άρχισε να γράφει τα πρώτα ποιήματα
του. Το 1976 εξέδωσε τις «Μνήμες», το 1980 τις «Ρίζες», το 1985 το
«Μπροστά στον καθρέπτη», το 2004 τις «Βεβαιότητες στους δρόμους» και το
2007 το «Οράματα στους Δρόμους». Πέθανε στις 9-1-2008.
