Μαρία Πολυδούρη, «Στη φίλη μου»

Όλα τα άνθη τ' αγαπώ
μεθώ στο άρωμά των
το βλέμμα να βυθίζεται
ποθώ στα χρώματά των.
Υπάρχει όμως εν λεπτόν
πολύ ευώδες άνθος
που δεν μαραίνεται ποτέ
και τ' αγαπώ με πάθος.

Αυτό δεν θάλλει στους αγρούς

στους κήπους δεν υπάρχει

και τα αβρά του πέταλα

ο ήλιος δεν θάλπει.

Έδαφος έχει δι' αυτό η τρυφερή καρδία

με θέρμην απαράμιλλον και λέγεται Φιλία!
~
Ανέκδοτα Ποιήματα