Κλειστό είναι το ανοικτό βιβλίο που κρατάς.
Αλλιώς θα ανοίξει.
Όπως ανοίγει σφαλιστή δίφυλλη πόρτα. Από τη μέση.
Στο στάχωμά τους θα χωρίσουνε τα φύλλα
και με τις έξω άκρες τους στα δάχτυλά σου τρίζοντας
αργά σαν σε ρεζέδες θα περιστραφούν.
Και τότε είναι που θα διαβάσεις το κενό
– γιατί, ποιο άνοιγμα χωρίς κενό;
Αλλιώς θα ανοίξει.
Όπως ανοίγει σφαλιστή δίφυλλη πόρτα. Από τη μέση.
Στο στάχωμά τους θα χωρίσουνε τα φύλλα
και με τις έξω άκρες τους στα δάχτυλά σου τρίζοντας
αργά σαν σε ρεζέδες θα περιστραφούν.
Και τότε είναι που θα διαβάσεις το κενό
– γιατί, ποιο άνοιγμα χωρίς κενό;
Έτσι κι όταν ανοίγω την ψυχή μου.
Για το κενό του ανοίγματος και μόνο.
Όλα τ’ άλλα είναι γνωστά. Σαν «ανοιχτό» βιβλίο.
~
Από τη συλλογή «Εν γη αλμυρά», εκδ. ΕΡΑΣΜΟΣ, 1996
Ο Βύρων Λεοντάρης (Νιγρίτα Σερρών, 1932 - Αθήνα, 2014) ήταν ποιητής και
κριτικός δοκιμιογράφος της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς. Πέρασε τα
πρώτα χρόνια της ζωής του στη Σάμο, από όπου καταγόταν, και το 1939
εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική
Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1956) και εργάστηκε ως δικηγόρος.
Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση, ενώ δημοσίευσε επίσης
κριτικά δοκίμια. Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ποιητική συλλογή
"Γενική αίσθηση". Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Κριτική", "Εφημερίδα των
Ποιητών", "Μανδραγόρας", "Επιθεώρηση Τέχνης" και άλλα. Εξέδωσε το
δοκιμιακό τόμο για τον Αλεξανδρινό Καβάφη ο έγκλειστος. Το ποιητικό του
έργο τοποθετείται στο χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής ποιητικής γενιάς.
Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και τουρκικά. Το 1997 έλαβε
το Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του "Εν γη αλμυρά". Μια
σημαντική λυρική φωνή, της ελληνικής λογοτεχνίας. Σύζυγος του Βύρωνα
Λεοντάρη είναι η ποιήτρια Ζέφη Δαράκη.
