Αντρέ Μπρετόν (André Breton), «Πάντα για πρώτη φορά»

 Πάντα για πρώτη φορά
Μετά βίας σε γνωρίζω εξ όψεως
Επιστρέφεις εκείνη την ώρα της νύχτας σε ένα σπίτι
πλάγια απ' το παράθυρό μου
Σπίτι ολάκερα φανταστικό
Είναι εκεί που από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο
Μέσα στο απαράβατο σκοτάδι
Περιμένω να συμβεί μία φορά ακόμα το συναρπαστικό ρήγμα

Το ρήγμα το μοναδικό

Στην πρόσοψη και στην καρδιά μου

Όσο πιο κοντά σου έρχομαι

Στην πραγματικότητα

Όσο περισσότερο το κλειδί τραγουδά στην πόρτα του άγνωστου δωματίου

Όπου μου φανερώνεσαι μονάχη

Στην αρχή ενώνεσαι ακέραιη με τη φωτεινή

Τη φευγαλέα γωνία μιας κουρτίνας

Είναι χωράφι γιασεμιών που ατένισα χαράματα

σε ένα δρόμο στα περίχωρα της Grasse

Με το διαγώνιο ράπισμα των κοριτσιών ενώ συλλέγουν

Πίσω τους τα σκοτεινά να πέφτουνε φτερά των γυμνωμένων φυτών

Μπροστά τους η πλατεία εκτυφλωτικού φωτός

Η αυλαία αόρατα ανεβασμένη

Σ' έναν παροξυσμό τα άνθη συρρέουν όλα μέσα

Είσαι εσύ σε πάλη ενάντια στην ώρα εκείνη την τόσο μακριά ποτέ

αρκετά θολή μέχρι τον ύπνο

Εσύ σαν να μπορούσες να 'σαι

Η ίδια παρά τ' ότι εγώ δε θα σε συναντήσω ίσως

ποτέ

Κάνεις να φαίνεται σα να μην ξέρεις πως σε παρακολουθώ

Με τρόπο θαυμαστό δεν είμαι πλέον σίγουρος ότι το ξέρεις

Η απραξία σου μου φέρνει δάκρυα στα μάτια

Ένα σμήνος ερμηνείες περιβάλλει την κάθε σου χειρονομία

Είναι ετούτο ένα κυνήγι του μελιού

Είναι καρέκλες κουνιστές του καταστρώματος είναι κλαδιά

που κινδυνεύεις να σε γδάρουν μες στο δάσος

Είναι σε μια βιτρίνα της οδού Notre-Dame-de-Lorette

Δυο σταυρωμένες γάμπες όμορφες πιασμένες με ψηλές κάλτσες

Που ξεχειλώνουν στην καρδιά ενός μεγάλου άσπρου τριφυλλιού

Είναι μια μεταξένια σκάλα που ξεδιπλώνεται πάνω από τον κισσό

Είναι

Τι άλλο από την κλίση μου πάνω από τον γκρεμό και από την δική σου απουσία

Βρήκα το μυστικό κλειδί

Του να σε αγαπώ

Πάντα για πρώτη φορά

πηγή