Πάντα
Τραβούμε έμπρός δίχως ποτέ να προχωρούμε
Κι άπό πλανήτη σέ πλανήτη
’Από νεφέλη σέ νεφέλη
Ο Δον Ζουάν μέ χίλιους τρεις κομήτες
Δίχως ποτέ ν’ άνυψώνεται άπό τη γη
Σημαδέψετε δυνάμεις καινούριες
Καί πάρετε τά φαντάσματα στα σοβαρά
Τόσοι στο σόμπαν λησμονούν τούς εαυτούς των
Τραβούμε έμπρός δίχως ποτέ να προχωρούμε
Κι άπό πλανήτη σέ πλανήτη
’Από νεφέλη σέ νεφέλη
Ο Δον Ζουάν μέ χίλιους τρεις κομήτες
Δίχως ποτέ ν’ άνυψώνεται άπό τη γη
Σημαδέψετε δυνάμεις καινούριες
Καί πάρετε τά φαντάσματα στα σοβαρά
Τόσοι στο σόμπαν λησμονούν τούς εαυτούς των
Μεγάλοι έπιλήσμονες
Γνωρίζουν καλά να μάς κάνουν νά λησμονούμε
Αυτή καί αύτή την περιοχή τής ύφηλίου
Που είναι ό Χριστόφορος Κολόμβος
Σ’ αυτόν οφείλεται ή λήθη μιας Ηπείρου
Νά χάσεις
Μά νά χάσεις άμετάκλητα
Καί ν’ άφήσεις χώρο γιά άνακάλυψη νά χάσεις
Τη Ζωή γιά νά κερδίσεις τή Νίκη
~
Από το βιβλίο “Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Ποιήματα”.
Μετάφραση: Νίκος Σπάνιας.
Εκδόσεις “Γνώση”, Αθήνα 1982.