Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Eικόν’ Αχειροποίητη»

Eικόν’ αχειροποίητη, που στην καρδιά μου σ’ είχα,
κι είχα για μόνο φυλαχτό μια της κορφής σου τρίχα.

Ονείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγιασμένα,
σαν περιστέρι στη σπηλιά μ’ ετάραξαν για σένα.

Κίνδυνο, μαύρο σύγνεφο, οι μάγισσες μου λένε·
τ’ αηδόνια αυτά που κελαδούν μου φαίνονται πως κλαίνε.

Να σε χαρεί κι η άνοιξη μαζί με τα λουλούδια,

όπου ’ναι σαν αμέτρητα, ζωγραφιστά τραγούδια.

Συ στο σχολειό δεν έμαθες να γράφεις ραβασάκια.

Στα χείλη σου τα ρόδινα πού τα 'βρες τα φαρμάκια;

Στα μάτια τα ψιχαλιστά πόχ’ Έρωτας καρτέρι,

πόσο μεθύσι μέθυσα ένας Θεός το ξέρει.

Τα μάτια τα ψιχαλιστά γύρνα σ’ εμέ, πουλί μου,

αγάπη μου περήφανη, αγάπη διαλεχτή μου.

Kι αυτό το μορφοδούλικο, το τιμημένο χέρι,

αν έσφιξε ή τόσφιξαν, ένας Θεός το ξέρει.

Tη χάρη σου τη σπλαχνική μη μ' αρνηστής, αρνί μου,

Αγάπη μου αιώνια, αγάπη μου στερνή μου.

πηγή 

 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος, 1851 - Σκιάθος, 1911 είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων», «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη. Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.  Ο Παπαδιαμάντης, πέρα από τα τρία μυθιστορήματα (Η μετανάστις, Οι έμποροι των εθνών, Η Γυφτοπούλα) και τα τρία εκτεταμένα διηγήματα ((νουβέλες) - Χρήστο Μηλιόνη, Η Φόνισσα, Τα Ρόδινα Ακρογιάλια)), έγραψε 180 διηγήματα και 40 μελέτες και άρθρα. Ο Παπαδιαμάντης δεν ευτύχησε να δει τυπωμένο σε βιβλίο κανένα έργο του. [Βιογραφία]