Γιάννης Σκαρίμπας, «Το πλοίο (ο Τιτανικός)»

Εκεί, προς τις γραμμές του Νότιου απείρου
περήφανο ως λικνίζονταν το πλοίο
με δυο γλαρά φουγάρα και ονείρου
φώτα χρυσά - η Κυρία μ' ένα βιβλίο,

στο χέρι εμελαγχόλει... Τι θεία ώρα
στο βαλς που η σάλα αντήχει κι είχεν έβγει
μισή φωτιά η σελήνη!... Και τι φιόρα
οι έξωμες μηλαΐδες και τα ζεύγη,

που ωραία στροβιλίζονταν. Η μπάντα
που ανύποπτους σε μέθη αιθέρια αιώρει!
Και η Κυρία - ωωω!... - που εκράτει πάντα
εκείνο το βιβλίο... Το βαπόρι

στο πέλαο που αγάλι έκανε  κ ρ ά τ ε ι ...
Ω η Κυρία, η Κυρία αυτή η μοιραία
με πάντα το βιβλίο - τώρα - ω νάτη -
κρυφά το σκα απ' την πόρτα κι είν' ωραία,

μα ωχρή... Ενώ το πλοίο πλέει (ή δεν πλέει;)
τον πλοίαρχο κρατεί κι αχνή και κρύα:
"Γροίκησα σαν κάποιο τίναγμα...", του λέει.
- Μα, βέβαια, βυθιζόμεθα Κυρία!...
~    
     "Ουλαλούμ", Άπαντες Στίχοι 1936 - 1970, 

φιλ. επιμ. Κ.Κωστίου, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, 2010

πηγή

 

Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Φωκίδος, 1893 – Χαλκίδα, 1984) ήταν λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας. Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Κείμενά του υπάρχουν δημοσιευμένα και σε περιοδικά ενώ αρκετοί στίχοι του έχουν μελωποιηθεί. Τα πιο γνωστά μελοποιημένα ποιήματά του είναι  Σπασμένο καράβι, Ουλαλούμ και Εαυτούληδες. [Βιογραφία]