Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης, «Αοιδός»

Μακράν του κόσμου, τον μεθά ποιητική μαγεία·
        ο κόσμος όλος δι' αυτόν είν' οι ωραίοι στίχοι.
Δια τον αοιδόν αυτής έκτισ' η Φαντασία
        άυλον οίκον στερεόν ον δεν κλονίζ' η τύχη.

Θα είπετε· «Βίος ψυχρός και μάταιος. Μωρία
        το να νομίζης η ζωή ότι αυλού είν' ήχοι
τερπνοί, και ουδέν άλλο·» ή «Ξηρά αναισθησία
        μαστίζει όντινα ποτέ πόνος δεν κατατρύχει

της πάλης της ζωής.» Αλλά πλάνη και αδικία
        είναι η κρίσις σας. Αυτού η Φύσις είναι θεία.
Μη κρίνετ' εν τη λογική, τυφλή σας ασθενεία.

Είν' εκ σμαράγδου μαγικού του οίκου του οι τοίχοι -
        και ψιθυρίζουν εν αυτοίς φωναί· «Φίλε, ησύχει·
σκέπτου και ψάλλε. Μυστικέ απόστολε, ευψύχει!»

(1892)
~
Τα Αποκηρυγμένα (1886-1898)
πηγή