Γιώργος Γεραλής, «Αστάρτη» (απόσπασμα)

Όχι, δεν ήταν για μικρά ταξίδια
το κάλεσμά σου, δεν ήταν το πράο
το μελιχρόν αντίφεγγο του δειλού πόθου.
Μα όπως της Ερινύας για τον Ορέστη
ο μαύρoς Έρως, κι όπως της δαμάλας
Ινώς, ο τραγικός οίστρος για κάτι
που να περνάει και σύνορα και μέτρα
που να περνάει το ριζικό του Ανθρώπου,

—έτσι ήταν, κι έτσι βόγκηξε βαθιά μου.
Και μπήκε ο πόθος στα πλατιά μου φρένα,
κι ένιωσα η χλόη του στέρνου μου να φρίττει,
κι ένιωσα, ρόδο, να μου ανοιεί το σπλάχνο,
κι είδα τη Νύχτα να διαλύεται ως ίσκιος.
Και σ’ έκραξα —κι εστάθηκες σιμά μου
ολόρτη, με το βλέμμα σφηνωμένο
στο αντρίκειο βλέμμα μου, με το μεγάλο αστάχυ
της σάρκας σου να τρέμει ώς με να γείρει
κάτω από το φιλί του θερισμού.
Τέλος κι Αρχή. Κι η Μνήμη ας λιγοστέψει
το θάνατό της. Στ’ ακροβράχια απάνω
σ’ ένα εχτρικόν αγκάλιασμα, με τ’ άστρο
μελίσσι στα μαλλιά μας, με τα κυπαρίσσια
να μας βιγλούν του Απείρου
—τι εδώ ζωή και θάνατος είναι ένα,
τι εδώ το φως και το έρεβος είναι ένα.
Εσμίξαμε βαρυβογκώντας, όπως
ο λιόντας σμίγει με τη λιονταρίνα.
~
Γιώργος Γεραλής Ποιήματα,  εκδ. Ερμής, 2009

πηγή   σημείωση

 

Ο Γιώργος Γεραλής (Σμύρνη, 1917 - Αθήνα, 1996) ήταν Έλληνας φιλόλογος και ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Μετά την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως σύμβουλος σε οργανισμούς δημοσίου δικαίου (Οργανισμός Σιδηροδρόμων) αλλά και σε εκδοτικούς οίκους ως υπεύθυνος εκδόσεων. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1936 με δημοσιεύματα στη Νέα Εστία και το 1939 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του Κύκνοι στο Λυκόφως, η οποία έγινε ευνοϊκώς δεκτή από την κριτική. Ακολούθησε η συλλογή Λυρικά τοπία (1950), ενώ στο ενδιάμεσο διάστημα ασχολήθηκε επίσης με την παιδική λογοτεχνία, τη λεξικογραφία (ως συνεργάτης στην έκδοση του Μεγάλου Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσης των εκδόσεων Δημητράκου) και μεταφράσεις από την αρχαία ελληνική και τη σύγχρονή του ευρωπαϊκή ποιητική παραγωγή. Ως σημαντικότερη προσφορά του στο χώρο της λογοτεχνίας θεωρείται η τρίτη του ποιητική συλλογή, που έχει τίτλο Αίθουσα αναμονής (1957). Συνεργάστηκε με έντυπα όπως τα Καλλιτεχνικά Νέα, η Νέα Εστία, τα Πειραϊκά Γράμματα, ο Κύκλος, τα Νέα Ελληνικά κ.α. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1958), το δεύτερο και το πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1958 και 1976 αντίστοιχα), ενώ έργα του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Ξεκινώντας από το χώρο της παραδοσιακής ποίησης με εμφανείς καταβολές στο χώρο του συμβολισμού, ο Γεραλής υιοθέτησε στην πορεία της δημιουργίας του στοιχεία από τη λεγόμενη μοντερνιστική ποιητική γραφή με βασικό αντικείμενο του προβληματισμού του την ανθρώπινη οδύνη και σκέψη αντλημένη από τη βιωμένη εμπειρία του. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση έργων αρχαίων ελλήνων και λατίνων, καθώς και συγχρόνων του ευρωπαίων ποιητών. Η συλλογή του Νέα Ποιήματα τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε απομονωμένος στην τελευταία του κατοικία στην περιοχή Γκύζη. [Βιογραφία]