Πωλ Ελυάρ (Paul Éluard), «Ποιήματα για την Ειρήνη»

Όλες οι ευτυχισμένες γυναίκες
Ξαναβρήκαν τον άντρα τους.
Κατεβαίνει από τον ήλιο
Τόση τους φέρνει ζεστασιά.
Γελάει και γλυκά καλημερίζει
Πριν αγκαλιάσει την αγαπημένη του.

Είναι όμορφο το στήθος σου και φουσκωμένο
Γυναίκα μου , είσαι πάλι κοντά μου όπως παλιά .
Δεν είμαι πια με κείνον με κείνον και με κείνον
Κρατώντας το ντουφέκι και έναν ντενεκέ.

Όλοι οι σύντροφοι του κόσμου,
Και οι φίλοι μου
Δεν αξίζουν όσο αξίζει η καλή μου
Γύρω από το τραπέζι
Μαζί με τα παιδιά μου.

Μου χρειάζεται μια φιλενάδα
Μια παρθένα φιλενάδα,
Μια παρθένα μʼ ένα φόρεμα ελαφρύ.

Όλος ο ανθός των φρούτων φωτίζει τον κήπο μου
Τα δέντρα της ομορφιάς και τα οπωροφόρα.
Και δουλεύω και είμαι μόνος μες στον κήπο μου,
Και ο ήλιος καίει μες στα χέρια μου σαν σκοτεινή φωτιά.

~

μτφρ: Κώστας Ριτσώνης

Πηγή