Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare), «Σονέτο 94»

Αυτοί που δύνανται να βλάψουν μα αρνούνται να πράξουν
Ότι του είναι εύκολο και μπορετό,
ενώ άλλους συγκινούν, μένοντας παγεροί,
απρόθυμοι στον πειρασμό

Δικαίως απολαμβάνουν του ουρανού την ευλογία
Κι από τον χαμό της φύσης τα καλά τα συγκρατούνε
Τους παρουσιαστικού τους ιδιοκτήτες αυτοί και βασιλιάδες
Ενώ λακέδες οι υπόλοιποι στην αρχοντιά τους θα είναι

Του θέρους λούλουδο γλυκά το θέρος νοστιμίζει
Παρόλο που μονάχο ζει και μοναχό πεθαίνει
Όμως αν τύχει μόλυνση το άνθος να δεκατίζει
Και το παλιόχορτο στο κάλλος του το παραβγαίνει

Γιατί στις πράξεις τους μπορεί και τα άξια να σαπίσουν
Και σάπιοι κρίνοι πιο πολύ από χόρτα να βρωμίσουν.

[ Το σονέτο είναι ένα ποιητικό είδος που ακολουθεί μία σταθερή στιχουργική μορφή και αποτελείται από 14 στίχους.  Τα 154 «Σονέτα» του Σαίξπηρ δημοσιεύθηκαν το 1609 και ήταν τα τελευταία μη δραματικά έργα του, τα οποία εκδόθηκαν. Είναι τα απόλυτα ποιήματα που εμβαθύνουν στη φύση του έρωτα, το ερωτικό πάθος, το θάνατο και το χρόνο. ]

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης