Μαρία Πολυδούρη, «Φύγε»

Ω, φύγε μακριά μου 

μακριά όσο μπορεί 

κι’ αν σ’ αναζητήση θλιμμένη η ματιά μου 

ονείρου που εσβήστη τα χνάρια να βρη.

Στιγμή πια σιμά μου 

μη μένεις. Ωιμέ 

ούτ’ ένα λουλούδι χλωρό στην καρδιά μου 

κι’ αν συ πλανευτής θα πλανέψης κ’ εμέ.

Και πιότερο εμένα 

τρελλή ’ναι η καρδιά. 

Μου το ’παν τα μάτια σου τα φοβισμένα 

θυμάμαι, την πρώτη στον κήπο βραδιά.
~
Οι τρίλλιες που σβήνουν (1928)