και το Λονδίνο, ασκώντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Ήταν μια συνειδητή απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό. Τα βιβλία του Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου (1933), Μέρες της Μπούρμα (1934), Η κόρη του παπά (1935) και Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν (1937) δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.
Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον ισπανικό εμφύλιο όπου, στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε, για να συγκρουστεί αργότερα και με τους σοβιετόφιλους κομμουνιστές. Αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του στο βιβλίο του Φόρος τιμής στην Καταλονία, που εκδόθηκε το 1938.
Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ' όπου αποχώρησε το 1943. Έπειτα, ως λογοτεχνικός συντάκτης στην εφημερίδα Tribune, διαμόρφωσε σοσιαλιστικές απόψεις και στην περίοδο αυτή έγραψε μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τεράστια φήμη. Η Φάρμα των Ζώων (1944), πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη ρωσική επανάσταση και τη σταλινική περίοδο, ήταν το βιβλίο που τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο 1984, κορυφαία στιγμή του ως συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού. Θεωρείται κορυφαίος της Δυστοπίας.
Πέθανε μόλις 47 ετών από ολική κατάρρευση των πνευμόνων, εξαιτίας της φυματίωσης που τότε δε γιατρευόταν. Παντρεύτηκε την Αϊλίν Ο’ Σόνεσι (1905-1945), δασκάλα, ποιήτρια και εκδότρια, που πέθανε στη διάρκεια εγχείρησης για αφαίρεση γυναικολογικού καρκίνου, ενώ ο ίδιος πολεμούσε στην Ισπανία. Είχαν υιοθετήσει ένα αγοράκι που τελικά μεγάλωσε με την αδελφή του συγγραφέα.
Τέλη του 1949, παντρεύτηκε τη Σόνια Μπράουνγελ (1918-1980), γραμματέα με λογοτεχνικά ενδιαφέροντα και ερωμένη πολλών καλλιτεχνών της εποχής. Η Σόνια ήταν δεκαπέντε χρόνια μικρότερή του, και ο Όργουελ ήταν σίγουρος ότι θα γίνει καλά τόσο επειδή ήταν ερωτευμένος όσο και επειδή, όπως έλεγε, «όταν ο συγγραφέας έχει ακόμα ένα βιβλίο στα σκαριά ή στο μυαλό του, δεν προλαβαίνει να πεθάνει». Είχε μάλιστα ανακοινώσει τον τίτλο της επόμενης νουβέλας του: Μια ιστορία απ’ το καπνιστήριο. Παράλληλα σκεφτόταν και ένα δοκίμιο για τον πολιτικό λόγο στο έργο του Τζόζεφ Κόνραντ. Όλοι απόρησαν γιατί μια τόσο νέα κοπέλα δέχτηκε έναν ετοιμοθάνατο χήρο με ένα παιδάκι και αρκετοί σκέφτηκαν ότι το έκανε για να τον κληρονομήσει, όμως έπεσαν έξω, αν και είναι σίγουρο ότι δεν τον ερωτεύτηκε ποτέ. Ο γάμος έγινε στο νοσοκομείο και η Σόνια τού χάρισε δύο μήνες γεμάτους ελπίδα και άγχος που, όπως έλεγε ο ίδιος, τον ζωντάνευε, χωρίς ουδέποτε στο μέλλον να διεκδικήσει χρήματα. Μάλιστα το 1960 ίδρυσε το Αρχείο Τζορτζ Όργουελ που διατηρείται ακόμη στο University College London, ενώ σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, αν και ξαναπαντρεύτηκε, έλεγχε απόλυτα πού και πώς επανεκδίδονταν τα έργα του, αποδίδοντας τα μισά συγγραφικά δικαιώματα στο γιο του, ενώ στη διαθήκη του ο Όργουελ τα άφηνε όλα στην ίδια.
~