Κωστής Παλαμάς, «Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι»

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι

στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή. 

Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα... 

Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη

τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ, 

μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους... 

Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ξέρω τὸ πρόσχαρο ἀκρογιάλι, 

ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ, 

κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του... 

Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Ἀτέλειωτη τραβάει μιὰ στράτα, 

σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά, 

σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι

κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.

Μιὰ στράτα χιλιοπατημένη, 

τὸν καβαλλάρη νηστικό, 

τὸν πεζοδρόμο διψασμένο

θάφτει στὸν κουρνιαχτό.

Ἐκεῖ τὸ σπίτι μου θὰ χτίσω

μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή, 

πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει

κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.
πηγή

 

Ο Κωστής Παλαμάς (Πάτρα, 1859 - Αθήνα, 27 1943) ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής. Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Η οικία του Παλαμά στην Πάτρα σώζεται ως σήμερα στην οδό Κορίνθου 241. [Βιογραφία]