Στέλιος Δουμένης, «Ο καθρέφτης»

Έβλεπα φωτογραφίες, χθες, καινούργιες και παλιές,
οι παλιές καλλιγραφίες, οι καινούργιες μουντζαλιές.

Δίπλα μου ήταν ο καθρέφτης έριξα μια ματιά
κι είδα κάρβουνα και στάχτες πού 'χαν μείνει απ' τη φωτιά.

Είπα να τον κάνω σκόνη να μην έμενε γυαλί
μα το σκέφτηκα λιγάκι και τον βρήκα μπεσαλή.

Τί κι αν γύρω μου μού λέτε “Στέκεσαι μια χαρά”;
ο καθρέφτης μου το είπε και μου τόπε καθαρά.

Ψέματα μου λέτε όλοι, άλλος λίγο άλλος πολύ
κι έμεινε να λέει αλήθεια μόνο ετούτο το γυαλί.

πηγή

Ο Στέλιος Δουμένης γεννήθηκε στη Σαλαμίνα. Την δεκαετία του 1940 μετά δυσκολίας κατορθώνει να μάθει γράμματα. Από πολύ νωρίς και για βιοποριστικούς λόγους ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, όπως του κτηνοτρόφου, πτηνοτρόφου, σερβιτόρου αλλά και του Κουρέα. Παράλληλα ασχολήθηκε με την μουσική, τον στίχο  και την ποίηση. Την μουσική υπηρέτησε κατά βάση μετά το 1950.

Γράφει χαρακτηριστικά η Ευγενία Σπετσιώτου-Μέλλιου για την ποίηση του Στέλιου Δουμένη:  Διαβάζοντας ποιήματα του Στέλιου Δουμένη φέρνεις στον νου σου Δροσίνη, Πορφύρα, αγγίζεις τις χορδές του Βάρναλη και αντιλαμβάνεσαι πως οι σκέψεις και ο προβληματισμός του Ρίτσου έχουν κοινή αφετηρία τις ίδιες πηγές από τις οποίες ήπιε νερό και δροσίστηκε, δίψασε πάλι και αγωνίστηκε ένας απλός βιοπαλαιστής εμπλουτισμένος με τις ευαισθησίες της φυλής του. πηγή