Δημήτρης Δούκαρης, «Η μεγάλη λύπη»

 Περιφέρω τη μεγάλη λύπη μου
από πόρτα σε πόρτα,
από γειτονιά σε γειτονιά,
ως τις άκριες του άλλου κόσμου,
ως το Ακρωτήριον της Καλής Ελπίδας,
που δεν έχει πια ελπίδα.
μονάχα τη μεγάλη λύπη μου
που περιφέρω από πόρτα σε πόρτα,
και καμιά πόρτα δε λέει :
«ανοίγω για ν' αφήσεις τη μεγάλη λύπη σου»,
αλλά κάθε πόρτα μου λέει :
«έχω τη δική μου μεγάλη λύπη».
Για όσα δεν έλαβαν ποτέ σάρκα και οστά
και πέρασαν σαν μαγικές αυταπάτες,
πλάσματα φανταστικά.
για τα πρώτα εκείνα σχέδια
που έμειναν μες στα χαρτιά
και κάηκαν με τα χαρτιά -
περιφέρω τη μεγάλη λύπη μου
και δεν έχω δική μου πόρτα,
κι είμαι έξω από κάθε γειτονιά,
ως το Ακρωτήριον χωρίς καμιάν Ελπίδα.
~
από τη συλλογή Το άλλο άγαλμα, 1976

Ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο ποιητής και συγγραφέας Δημήτρης Δούκαρης έφυγε από τη ζωή συνεπεία καρδιακής προσβολής τη νύχτα της Δευτέρας 5 Απριλίου 1982, σε ηλικία μόλις 57 ετών. Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1925 από γονείς μικρασιατικής καταγωγής, πρόσφυγες μετά την Καταστροφή. Σπούδασε στη Νομική της Αθήνας (πολιτικές και οικονομικές επιστήμες) και έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ. Από το 1947 έως το 1950 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Μόλις απολύθηκε, τύπωσε την πρώτη ποιητική συλλογή του, τις «Προσευχές». Την εποχή της δίκης του Νίκου Πλουμπίδη ο Δούκαρης διαχώρισε με θάρρος τη θέση του από την επίσημη γραμμή του ΚΚΕ και αφιέρωσε στον μετέπειτα καταδικασθέντα και εκτελεσθέντα Πλουμπίδη ένα από τα ποιήματά του. Αργότερα, με ένα άλλο ποίημά του, καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουγγαρία και ακολούθως αποστασιοποιήθηκε από το χώρο της πολιτικής. Στα κατοπινά χρόνια τύπωσε ικανό αριθμό ποιητικών συλλογών (μεταξύ αυτών, ο «Καθολικός Μεσάζων», το 1955) και δοκιμίων, ζώντας ένα μεγάλο διάστημα και στο εξωτερικό. Από το 1975 έως το θάνατό του πάσχισε, ως εκδότης και διευθυντής, για την επιτυχία του μηνιαίου περιοδικού πνευματικού προβληματισμού «Τομές». Ιδιόρρυθμος άνθρωπος και ιδιότυπος ποιητής, ο Δούκαρης ήταν, όπως γράφτηκε εύστοχα στην εφημερίδα «Τα Νέα» της 7ης Απριλίου 1982, ένας φανατικός των Γραμμάτων, ένας βασανιζόμενος των Ιδεών.