Κώστας Πατίνιος, «Ανάποδα πρέπει να φοράς»

Όταν με βλέπεις να γυρνώ,
μανδύα νεκρικής σιωπής να φορώ, μην ησυχάζεις,
είναι που μάχομαι με τον έσω κόσμο μου
και δύναμη δεν έχω να δώσω στην ψυχή της έξω εικόνας μου.
Είναι που παλεύω θηρία να δαμάσω,
είναι που θέση γερεύω να βρω
ανάμεσα στη φωτιά, την καταιγίδα, τη μέρα και τη νύκτα.
Ανάποδα πρέπει να φοράς καμιά φορά, άνθρωπε…
Ανάποδα το δέρμα σου και την ψυχή σου.
Ανάποδα, για να μπορείς να κοιτάς όσα σε μαχαιρώνουν,
για να μπορείς να αγαπάς όσα σε σκοτώνουν.
~

Ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε το 1971 στη Λευκωσία. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Εργάζεται ως λειτουργός σε ίδρυμα με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων και τρέχει σε αγώνες από πέντε μέχρι εκατόν πέντε χιλιόμετρα. Γράφει μικρά διηγήματα και ποιήματα.
Τίτλοι βιβλίων: Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους (2011). Δρόμου δρώμενα (2012). Kουνήσου μούχλα (2014). Θέα από μπαλκόνι Διηγήματα (2018). Όσα ξέφυγαν της σιωπής (Αρμίδα 2021).

Η ιστοσελίδα του ποιητή patinios.wordpress.com