Κώστας Πατίνιος, «Κύκλος»

Επιθυμίες φανερές, αφανέρωτες,
ανεκπλήρωτες, εκπληρωμένες.
Ο φόβος, η «λογική», το «παράλογο».
Το «ανήθικο», το «ηθικό»…
η ανηθικότητα της ηθικής.
Το «ψέμα», η «αλήθεια».

Κατάλοιπα «τοξικά», ανασφάλειες.
Υποτίμηση, υπερτίμηση…
Το σωστό στη λάθος στιγμή,
το λάθος στη σωστή στιγμή…
Ησυχία, ο «θάνατος» παραμονεύει.

Τρέχω, τρέχω, τρέχω, τρέχω να φτάσω.
Το μάταιο είναι ένα βήμα πιο μπροστά.
Δεν σταματώ- τρέχω, τρέχω, τρέχω.
Τρέχει και η καθημερινότητα.

Μικρά, μεγάλα «θέλω» κάνουν παρέλαση,
ένα δύο, ένα δύο, υπό τους ήχους
στρατιωτικού εμβατηρίου.
Βρέχει βροχή συναισθημάτων,
ανοίγει ο ουρανός ουράνιο τόξο.

0 χείμαρρος τα ξερνά όλα με ορμή στη θάλασσα,
το ποτάμι στεγνώνει.
Το τέλος της εποχής σηματοδοτεί
την αρχή της επόμενης.
~

Ευχαριστώ την Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε το 1971 στη Λευκωσία. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Εργάζεται ως λειτουργός σε ίδρυμα με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων και τρέχει σε αγώνες από πέντε μέχρι εκατόν πέντε χιλιόμετρα. Γράφει μικρά διηγήματα και ποιήματα.
Τίτλοι βιβλίων: Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους (2011). Δρόμου δρώμενα (2012). Kουνήσου μούχλα (2014). Θέα από μπαλκόνι Διηγήματα (2018). Όσα ξέφυγαν της σιωπής (Αρμίδα 2021).

Η ιστοσελίδα του ποιητή patinios.wordpress.com