Ευθυμία Γιώσα, «Το σώμα στο παρασκήνιο»

Τον τελευταίο καιρό ψάχνω πυρετωδώς μιαν απάντηση στο τι είμαι. Σώμα
ανθρώπου, πάντως, όχι. Λοιπόν, έχω κατασταλάξει στα ακόλουθα, τα οποία και σας
παραθέτω: είμαι ραδιενεργό απόβλητο, συνειδησιακός σκόρος, δηλητηριώδης
κινναβαρίτης σε θερμή πηγή, παραισθησιογόνο διαβολόχορτο που κάποτε
χρησιμοποιούσαν οι σαμάνοι, σπασμένο κλειδί μιας άγνωστης πόρτας, τρυπημένη
ρόδα ποδηλάτου, κέρινο φτερό στην πλάτη του Ίκαρου, γενετικό υλικό θανατηφόρου
ιού, μάτι ψαριού παγιδευμένου στα δίχτυα, ασυνόδευτο κουπί στη μέση του
πελάγους, άλφα στερητικό, παθητική μετοχή, ξεχασμένη διάλεκτος, πίνακας χωρίς
κιμωλία, παλάμη χωρίς γραμμές, σφαίρα πιστολιού, απασφαλισμένη χειρομβοβίδα
στη μέση του δρόμου.
~
από τη συλλογή Σώματα πτερόεντα, εκδ. Σοκόλης 2016

Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα

Η Ευθυμία Γιώσα γεννήθηκε το 1991 στα Ιωάννινα. Σπούδασε Βιολογία (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Ε.Μ.Π.) και Βιοπληροφορική (Ε.Κ.Π.Α.).
Τίτλοι βιβλίων: Οι αναχωρητές έχουν κιόλας βαρεθεί στην Εδέμ (Κέδρος, 2020). Σώματα πτερόεντα (Σοκόλη, 2016).