Σύλβα Γάλβα, «Το υπόγειο»

Ένα βράδυ, ψάχνοντας κάτι,
κατέβηκε τη σκοτεινή σκάλα.
Άνοιξε δύσκολα. Το κλειδί είχε σκουριάσει.
Σιγά-σιγά συνήθισε το σκοτάδι
και άρχισε να βλέπει τα βουβά πράγματα:
μισοθαμμένα στο χώμα τα όστρακα
με τα ονόματα των ανεπιθύμητων.
Ήξερε ότι ήταν πολλοί αυτοί,
οι ερμοκοπίδες, οι μηδίσαντες,
οι φραγκοφορεμένοι,
με τα αργύρια στην τσέπη
και το μαχαίρι κρυμμένο.
Είδε ένα πίσω μονοπάτι, μια πόρτα ξεχασμένη,
σβησμένα ονόματα, παλιές εφημερίδες,
κάποιος με τα ονόματα στο χέρι,
κάποιος που έκανε μόνο τη δουλειά του.
Στη γωνία, κουκούλες και παράσημα,
σταυροί, για ανεκτίμητες υπηρεσίες προς το Έθνος,
προτομές, για αναγνώριση μετά θάνατον
επιταγές, για αναγνώριση εν ζωή.
Κλείδωσε και ανέβηκε τη σκάλα.
Πολλή δουλειά για έναν μόνο υπάλληλο,
θα έγραφε στην αναφορά του.

~
από τη συλλογή Τίτλοι αρχής, εκδ. Βακχικόν, 2020
πηγή - επίμετρο

Γεννήθηκα στα «Σέρρας» (όπως λέμε οι Σερραίοι την πόλη μας) και εργάζομαι εδώ. Είμαι εκπαιδευτικός (Σπούδασε στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Α.Π.Θ.) και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Εδώ και έξι χρόνια ασχολούμαι επίσημα με την ποίηση. Λέω επίσημα, γιατί οι μικρές «ιστορίες» που έγραφα, συγκεντρώθηκαν και τυπώθηκαν σε δυο συλλογές ποιημάτων: στα τέλη του 2017 εκδόθηκε η πρώτη μου συλλογή, με τίτλο "PASSATEMPO", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και το 2020 οι «ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ» η δεύτερη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Βακχικόν». Τελευταία «πεζολογώ», ασχολούμαι δηλαδή και με το διήγημα, μετά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής.