Πρώτη βροχή,
βαριά μπακίρια,
στα Γιάννινα του φθινοπώρου
η λίμνη πάχνιζε άσπρο ασήμι και καημό,
δεν θα πεθάνω από ενοχή,
έχω γεφύρια και ποτάμια του συνόρου,
κυρά Φροσύνη,
απ’ τη λάσπη μαύροι ίσκιοι ερημίτες
θα ξαναγράψουν στον εξώστη το χαμό.
Δεν μετανιώνεις
και γι’ αυτό δεν επιστρέφεις
πρωτόγνωρα όλα, αρχαία μήτρα μυστική,
παίρνεις το κάρβουνο
απ’ τα χέρια της Διώνης
γράφεις ονόματα σε πέτρα μυθική,
ο νικημένος, πάντα θά ’σαι
μουσαφίρης του οδοιπόρου
και θά ’μαι σπίθα που θ’ ανάβει πάντα εκεί.
Πέφτει η βροχή,
συρτό αεράκι καταπράσινα νερά,
πρώτη βροχή, λίγες οι φλέβες που θυμάσαι
δες, κατεβαίνει ο ουρανός να βρεις βουνά,
Μοίρα βροχή,
Δαίμονες ήχοι, στην ομίχλη η ζωή μου
σέρνεται η νύχτα σε τοπία θλιβερά,
στην πετρωμένη σου παλάμη συλλαβίζεις
ό,τι αγαπούσες απ’ τον κόσμο μια φορά.
Βροχή στη λίμνη,
γυμνή σάρκα
και μια αδέσποτη φωνή απ’ το πουθενά,
κρυφά απ’ τα βλέμματα ξεπλένει ς την πληγή μου,
στο Μιτσικέλι πάλι αστράφτει και βροντά
με κεραυνούς λούζονται οι Λάμιες πριν βραδιάσει,
έβενος ,μαύρα από κατράμι τα μαλλιά,
πλανόδιος έρωτας ,φίδια σφυρίζουν στα καλάμια
στην κόψη τ’ άστρου κρασί ο θάνατος κερνά.
Κάθε Σεπτέμβρη,
ένας έρωτας, κρυφά παλιά σημάδια,
στριφογυρίζω στ’ αλωνάκι του γκρεμού,
θα ’ρθεις Νοέμβρη,
τάματα, ξόβεργα, βαθιά στεγνά πηγάδια
σηκώνεις λέξεις απ’ το χώμα πριν βραχούν,
γέρνουν τα φύλλα
σ’ ένα γέλιο σου σβησμένο
σκληρό το αντίο θα ειπωθεί του μισεμού.
Σέρνω την έρημο
διπλές σαΐτες οι ματιές στα ξεχασμένα,
σώμα μου γυάλινο,
μια αστροφεγγιά του Νότου λαχταρώ,
να μετρηθείς σ’ ένα μου δάκρυ στη Δωδώνη
βρέχει, ο αρχάγγελος θα σύρει το χορό.
Κρατάς το άπιαστο, η σκέψη μαστιγώνει
ψυχή μου λάβαρο
σε ξεδιπλώνω και τον Χάρο τιμωρώ.
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Με την πρώτη του φθινοπώρου βροχή στη λίμνη
Γιάννινα, 4 Σεπτέμβρη 2019
βαριά μπακίρια,
στα Γιάννινα του φθινοπώρου
η λίμνη πάχνιζε άσπρο ασήμι και καημό,
δεν θα πεθάνω από ενοχή,
έχω γεφύρια και ποτάμια του συνόρου,
κυρά Φροσύνη,
απ’ τη λάσπη μαύροι ίσκιοι ερημίτες
θα ξαναγράψουν στον εξώστη το χαμό.
Δεν μετανιώνεις
και γι’ αυτό δεν επιστρέφεις
πρωτόγνωρα όλα, αρχαία μήτρα μυστική,
παίρνεις το κάρβουνο
απ’ τα χέρια της Διώνης
γράφεις ονόματα σε πέτρα μυθική,
ο νικημένος, πάντα θά ’σαι
μουσαφίρης του οδοιπόρου
και θά ’μαι σπίθα που θ’ ανάβει πάντα εκεί.
Πέφτει η βροχή,
συρτό αεράκι καταπράσινα νερά,
πρώτη βροχή, λίγες οι φλέβες που θυμάσαι
δες, κατεβαίνει ο ουρανός να βρεις βουνά,
Μοίρα βροχή,
Δαίμονες ήχοι, στην ομίχλη η ζωή μου
σέρνεται η νύχτα σε τοπία θλιβερά,
στην πετρωμένη σου παλάμη συλλαβίζεις
ό,τι αγαπούσες απ’ τον κόσμο μια φορά.
Βροχή στη λίμνη,
γυμνή σάρκα
και μια αδέσποτη φωνή απ’ το πουθενά,
κρυφά απ’ τα βλέμματα ξεπλένει ς την πληγή μου,
στο Μιτσικέλι πάλι αστράφτει και βροντά
με κεραυνούς λούζονται οι Λάμιες πριν βραδιάσει,
έβενος ,μαύρα από κατράμι τα μαλλιά,
πλανόδιος έρωτας ,φίδια σφυρίζουν στα καλάμια
στην κόψη τ’ άστρου κρασί ο θάνατος κερνά.
Κάθε Σεπτέμβρη,
ένας έρωτας, κρυφά παλιά σημάδια,
στριφογυρίζω στ’ αλωνάκι του γκρεμού,
θα ’ρθεις Νοέμβρη,
τάματα, ξόβεργα, βαθιά στεγνά πηγάδια
σηκώνεις λέξεις απ’ το χώμα πριν βραχούν,
γέρνουν τα φύλλα
σ’ ένα γέλιο σου σβησμένο
σκληρό το αντίο θα ειπωθεί του μισεμού.
Σέρνω την έρημο
διπλές σαΐτες οι ματιές στα ξεχασμένα,
σώμα μου γυάλινο,
μια αστροφεγγιά του Νότου λαχταρώ,
να μετρηθείς σ’ ένα μου δάκρυ στη Δωδώνη
βρέχει, ο αρχάγγελος θα σύρει το χορό.
Κρατάς το άπιαστο, η σκέψη μαστιγώνει
ψυχή μου λάβαρο
σε ξεδιπλώνω και τον Χάρο τιμωρώ.
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Με την πρώτη του φθινοπώρου βροχή στη λίμνη
Γιάννινα, 4 Σεπτέμβρη 2019
~
πηγή
Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου): «Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω στην Κέρκυρα. Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και οι ξεφτισμένες δαντέλες του παλιού καιρού. Καινούρια ανάγνωση πάντα η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις. Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο». Με το μολύβι του έρωτα σπασμένο στο χέρι και την προοπτική του ονείρου στ` ανοικτά της ψυχής, αύριο, ακριβή η άνθηση της άνοιξης μέσα στην αλήθεια του φθινοπώρου.Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.»
Τίτλοι βιβλίων: Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, αφήγημα και ποιητικός λόγος, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2020. Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2020. Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2019. Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2018. Οι άλλες ν' απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2018. Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2017. Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι 2015. Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996.
πηγή
Ζωή Δικταίου (Χαρούλα Βερίγου): «Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω στην Κέρκυρα. Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και οι ξεφτισμένες δαντέλες του παλιού καιρού. Καινούρια ανάγνωση πάντα η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις. Δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο». Με το μολύβι του έρωτα σπασμένο στο χέρι και την προοπτική του ονείρου στ` ανοικτά της ψυχής, αύριο, ακριβή η άνθηση της άνοιξης μέσα στην αλήθεια του φθινοπώρου.Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.»
Τίτλοι βιβλίων: Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, αφήγημα και ποιητικός λόγος, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2020. Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2020. Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2019. Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2018. Οι άλλες ν' απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2018. Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, 2017. Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι 2015. Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996.
