Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, «Τα κελιά»

Φέτος μεταφέρθηκα σε άλλο κελί
–κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία–.
Όμως αυτή τη στιγμή οι κατάδικοι
τριάντα τεσσάρων διαφορετικών κελιών
βλέπουν την ίδια θάλασσα
κι ακούνε τα ίδια τζιτζίκια.

~
από τη συλλογή Η τράπουλα του καλοκαιριού, εκδ. Ars Poetica, 2012

[ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΚΑΙ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ]

πηγή

Ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου γεννήθηκε το 1968 στη Βέροια όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: «Η τράπουλα του καλοκαιριού» (εκδ. Ars Poetica, 2012), «Furor Scribendi» (εκδ. Ars Poetica, 2013), «Ο άστεγος της οδού Χαμογέλων» (εκδ. Σαιξπηρικόν, 2015), «Έλαβον» (εκδ. Σαιξπηρικόν, 2017), «Τα μεροκάματα ενός έρωτα» (Εκδόσεις Εντευκτηρίου, 2019) και «Της μιας ανάσας ποιήματα» (εκδ. Κουκκίδα, 2021), «Όλα στο μαύρο» (εκδ. Ρώμη, 2022) ενώ συμμετέχει στα συλλογικά έργα «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (εκδ. Ενδυμίων, 2012) και «Ποιητικός και Πεζός Λόγος των Μελών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1980-2015)» (εκδ. Ρώμη, 2016). 

[Μέλος του Ποιητικού Πυρήνα και της ιστοσελίδας ppirinas.blogspot.com]