Πατ Πάρκερ (Pat Parker), «Μεταμόρφωση»

παίρνεις αυτά τα δάχτυλα
τα κάνεις να μαλακώνουν –
ένα βελούδινο άγγιγμα
στα λαγόνια σου

παίρνεις αυτά τα χέρια
τα κάνεις να λυγίζουν

ένα ζεστό κουκούλι

να σε προστατεύει

παίρνεις αυτό το κέλυφος
το κάνεις να γεμίζει
ένα δοχείο αισθήσεων
να ξαπλώνει μαζί σου

παίρνεις αυτή τη φωνή
την κάνεις να τραγουδάει
ένα ελεύθερο πουλί
να κελαηδάει τη δόξα σου

παίρνεις εμένα, αγάπη
ένα θαλάσσιο κουφάρι
με γεμίζεις με σένα
& κυοφορώ
αγάπη
γεννώ
την επανάσταση
~
μετάφραση: Νίκης Κωνσταντοπούλου
από το βιβλίο Αγάπη Δικαιοσύνη Ελευθερία, εκδ. Βακχικόν, 2021

πηγή 

Η Pat Parker (1944-1989) υπήρξε μαύρη, μητέρα δύο παιδιών, φεμινίστρια, λεσβία, εργάτρια, ποιήτρια, ακτιβίστρια. Όλες αυτές οι ιδιότητες διαμόρφωσαν ισότιμα την ταυτότητα και την ποιητική φωνή της, η οποία δύσκολα κατατάσσεται σε κάποιο προϋπάρχον είδος με όρους αποκλειστικά πολιτικούς, φυλετικούς ή φύλου. Η γραφή της άμεση, αφτιασίδωτη και αυτοβιογραφική εκθέτει πολλαπλές μορφές καταπίεσης και βίας (ρατσιστική, σεξιστική, ταξική, ομοφοβική), τη συμμετοχή στα κινήματα και τους αγώνες που αναδύθηκαν στις ΗΠΑ το ’60 και το ’70, αλλά και μια καίρια, οξυδερκή, εκ των έσω κριτική των κινημάτων αυτών.