Πατ Πάρκερ (Pat Parker), «Για τη Γουίλις»

Όταν σου κάνω έρωτα
         προσπαθώ
                              με κάθε κίνηση της γλώσσας μου
                                            να πω     σ’ αγαπώ
                                            να προκαλέσω       σ’ αγαπώ
                                            να χτίσω                         σ’ αγαπώ
                                            να λιώσω       σ’ αγαπώ
         & οι ήχοι σου ξεχύνονται
                      ω θεέ μου!
                               ω χριστέ μου!
                      και σκέφτομαι -
ορίστε, κάποιος τύπος
παίρνει πάλι τα εύσημα
                   για όσα
                        έκανε
                     μια γυναίκα.

~

μετάφραση: Νίκης Κωνσταντοπούλου
από το βιβλίο Αγάπη Δικαιοσύνη Ελευθερία, εκδ. Βακχικόν, 2021

πηγή

Η Pat Parker (1944-1989) υπήρξε μαύρη, μητέρα δύο παιδιών, φεμινίστρια, λεσβία, εργάτρια, ποιήτρια, ακτιβίστρια. Όλες αυτές οι ιδιότητες διαμόρφωσαν ισότιμα την ταυτότητα και την ποιητική φωνή της, η οποία δύσκολα κατατάσσεται σε κάποιο προϋπάρχον είδος με όρους αποκλειστικά πολιτικούς, φυλετικούς ή φύλου. Η γραφή της άμεση, αφτιασίδωτη και αυτοβιογραφική εκθέτει πολλαπλές μορφές καταπίεσης και βίας (ρατσιστική, σεξιστική, ταξική, ομοφοβική), τη συμμετοχή στα κινήματα και τους αγώνες που αναδύθηκαν στις ΗΠΑ το ’60 και το ’70, αλλά και μια καίρια, οξυδερκή, εκ των έσω κριτική των κινημάτων αυτών.