(1).jpg)
.png)
Ένα μικρό ακίνδυνο ψεματάκι ήταν
κι άνετα μας το σέρβιραν οι επιτήδειοι.
Κανέναν δεν έβλαπτε κι αν έβλαπτε, έβλαπτε ολίγους,
τους άλλους τους βόλευε.
Απαρατήρητο περνούσε.
Με πτώματα λιτοδίαιτων αξιών τρέφονταν.
Μα λαίμαργο καθώς ήταν ζητούσε όλο και περισσότερα.
κι εμείς ασυναίσθητα δώσ’ του και το μπουχτίζαμε.
Και καταβρόχθισε το αναίσχυντο «το τώρα» αμάσητο
και δάγκωσε επικίνδυνα το δεξί πόδι του μέλλοντος.
Τέρας έγινε. Στο τέλος κατάπιε και την αλήθεια ολάκερη.
Τόσο εξασθενημένη! Μια χαψιά την έκανε.
Της έκλεψε και το όνομα.
Τώρα όλοι σαν αλήθεια το αναγνώριζαν.
Μια αλήθεια μεταλλαγμένη
που κατάπιε παναθρώπινες αξίες
και δήθεν πιστεύω απέθαντα
και ξέρασε μια άλλη πραγματικότητα.
Αλίμονο αναίσχυντη, αιμοδιψή, σκληρή κι ανθρωποφάγα.
Μια πραγματικότητα που αλήθεια και ψέμα είναι πρωτοξάδελφα.
κι άνετα μας το σέρβιραν οι επιτήδειοι.
Κανέναν δεν έβλαπτε κι αν έβλαπτε, έβλαπτε ολίγους,
τους άλλους τους βόλευε.
Απαρατήρητο περνούσε.
Με πτώματα λιτοδίαιτων αξιών τρέφονταν.
Μα λαίμαργο καθώς ήταν ζητούσε όλο και περισσότερα.
κι εμείς ασυναίσθητα δώσ’ του και το μπουχτίζαμε.
Και καταβρόχθισε το αναίσχυντο «το τώρα» αμάσητο
και δάγκωσε επικίνδυνα το δεξί πόδι του μέλλοντος.
Τέρας έγινε. Στο τέλος κατάπιε και την αλήθεια ολάκερη.
Τόσο εξασθενημένη! Μια χαψιά την έκανε.
Της έκλεψε και το όνομα.
Τώρα όλοι σαν αλήθεια το αναγνώριζαν.
Μια αλήθεια μεταλλαγμένη
που κατάπιε παναθρώπινες αξίες
και δήθεν πιστεύω απέθαντα
και ξέρασε μια άλλη πραγματικότητα.
Αλίμονο αναίσχυντη, αιμοδιψή, σκληρή κι ανθρωποφάγα.
Μια πραγματικότητα που αλήθεια και ψέμα είναι πρωτοξάδελφα.
~
πηγή
Σ᾽ ένα όμορφο, Μινωικό χωριό, τον Πανασσό Ηρακλείου Κρήτης γεννήθηκα, κάποια μακρινή άνοιξη κι εκεί μεγάλωσα ανάμεσα σε ζεστούς κι αληθινούς ανθρώπους. Αγρότισσα κι αρχόντισσα η μάνα μου, αγρότης και φιλόσοφος ο πατέρας μου. Είχα όσο ήθελα ουρανό και δικά μου αστέρια. Ταξίδεψα με το σύννεφο, φτερούγισα με τον άνεμο, έλειωσα με το χιόνι. Η πεταλούδα με δίδαξε το εφήμερο, το ποτάμι το ανεπίστρεπτο τα πουλιά την ελευθερία. Διορίστηκα δασκάλα στο Δημοτικό σχολείο της «ΛΑΡΚΟ» του Μποδοσάκη, στον Ν. Φθιώτιδος. Ενθουσιάστηκα είχα ψυχές να πλάσσω.
πηγή
Σ᾽ ένα όμορφο, Μινωικό χωριό, τον Πανασσό Ηρακλείου Κρήτης γεννήθηκα, κάποια μακρινή άνοιξη κι εκεί μεγάλωσα ανάμεσα σε ζεστούς κι αληθινούς ανθρώπους. Αγρότισσα κι αρχόντισσα η μάνα μου, αγρότης και φιλόσοφος ο πατέρας μου. Είχα όσο ήθελα ουρανό και δικά μου αστέρια. Ταξίδεψα με το σύννεφο, φτερούγισα με τον άνεμο, έλειωσα με το χιόνι. Η πεταλούδα με δίδαξε το εφήμερο, το ποτάμι το ανεπίστρεπτο τα πουλιά την ελευθερία. Διορίστηκα δασκάλα στο Δημοτικό σχολείο της «ΛΑΡΚΟ» του Μποδοσάκη, στον Ν. Φθιώτιδος. Ενθουσιάστηκα είχα ψυχές να πλάσσω.
(Έχει βραβευτεί πέντε φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης (η μία σε ποιητική συλλογή). Επτά σε διηγήματα. Δημοσιεύει σε εφημερίδες και περιοδικά του Ηρακλείου και των Αθηνών Είναι μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών» της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» – «του Συνδέσμου Ιστορικών συγγραφέων», «του Συνδέσμου Λογοτεχνών Ηρακλείου Κρήτης» και «αντιπρόεδρος του Συλλόγου Λογοτεχνών Ηρακλείου «Κρητών λόγος»)
Τίτλοι βιβλίων: Τον έρωτα τραγούδησα τη φύση και το άπιαστο (2006). Η ορχήστρα των θεών και μια παραφωνία (Μυθ. 2008). Στην ενδοχώρα των αισθημάτων (2010). Με τα φτερά του Πήγασου (2010). Φιλοξενία και έρωτας στα χρόνια της λέπρας (Μυθ. 2013). Η Ελλάς εάλω και ούτως και άλλως (2014). H Διδασκάλισσα (Μυθ. 2016).
Το ιστολόγιο της ποιήτριας elmanioraki.blogspot.com
Το ιστολόγιο της ποιήτριας elmanioraki.blogspot.com
