Ευτυχία Παναγιώτου, «Βυζαντινός θίασος»

Η αμαρτία είναι βυζαντινή
 κι ο έρωτας αρχαίος
― Μάνος Χατζιδάκις

Ονειρεύτηκα ένα ’ξωτικό πουλί,
τα ξέφρενα φτερά του.
Και με παγόνια επ’ ώμου,
οι φτέρνες μου φέγγρισαν ― πυγολαμπίδες.

Χαλινάρι δεν πάτησα
στο γέλιο τους.
Η ζωή είναι βέρα πολύτιμη
που σου περνούν στο σκοτάδι
με μισόκλειστα μάτια.

        Κι είπα, Έτσι θα πεθάνω.
        Όταν θα επι-
        ταχύνουμε φουλ.

Σκάνδαλό τους το φρένο.
Μ’ ανοιγμένο φουστάνι,
παραζάλη θα γίνω.
Και στη νάρκη σκανδάλη.

Με μουγκρίσαν τα ντούκια, πώς τ’ αλάνια σφυρίξαν,
τα βέλη, που-στρίψαν-βουίξαν-Τραβέρσα,
μαδούσαν την πίστη.

Και για ντάμα μού χαρίζουν το σκουπόξυλο,
να χορεύω ήσυχα το νυφικό μου.

Προσοχή Οικογένηα, Προσοχή Οικογένηα

Αρχαίος τηλεπλανήτης.
~
από τη συλλογή Χορευτές, εκδ. Κέδρος, 2014
πηγή

Η Ευτυχία Παναγιώτου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1980. Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και νεοελληνική φιλολογία στο Λονδίνο. Εργάζεται ως επιμελήτρια εκδόσεων, μεταφράζει ποίηση, αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και γερμανικά. Η ίδια έχει μεταφράσει τα "Ερωτικά ποίηματα" της Ανν Σέξτον, καθώς και ποιήματα της Ανν Κάρσον. Ζει στην Αθήνα. 

Τίτλοι βιβλίων: Μέγας κηπουρός (2007). Μαύρη Μωραλίνα (2010). Χορευτές  (2014).