Δημήτρης Αθανασέλος, «Άχρονοι τόποι»

Έψαχνα το σπίτι μου. Ο τόπος γεμάτος επαναστατημένα αγριόχορτα, ψιθύρους λουλουδιών, κάθε λογής αγκάθια ζωντάνευαν την εγκατάλειψη.
Στην εξώπορτα οι φράχτες υψώνονται ψηλοί/ το εσωτερικό δυσδιάκριτο.
Δίπλα στην ιτιά – που δε κλαίει γιατί νιώθει πως έκανε το χρέος της – το καταφυγιο του σκυλου• σωρός από χώμα.
Η μνήμη μου μια πέτρα.
Το σπίτι μισογκρεμισμενο.

Τα σπλάχνα του φανερώνονται•
Strip show
οι ντροπές τελείωσαν
δεν υπάρχουν πια θεατές.
Παράθυρα, τα μάτια του σπιτιού σπασμένα.
Δάκρυα ποταμια στους διαδρόμους και στο βάθος ένα φως σα πάχνη κάπου ανάμεσα στα κενά της πόρτας
και τους ξεχαρβαλωμένους μεντεσέδες
κρυφτό με την αινιγματική λάμψη.
Κάποτε σκέφτομαι ζήσαμε εδώ ολότελα περίλυποι και τυφλοί.

Ω, τόποι του μυαλού παραμορφωμένοι.
Στο πλατάνι που φύτρωσε στο κέντρο του σπιτιού κρέμασα την πέτρα απολίθωμα και δεν
επέστρεψα• μην κοιτάς που στέκομαι εδώ και σου μιλάω.
Μην κοιτάς που ξεκινώ επαναστάσεις αποτυχημένες και πάντα -στον ύπνο μου- νιώθω αδικημένος
για κάτι που ολοκληρωτικά δε πόθησα.
Μην κοιτάς που φοβάμαι να σε μοιράζομαι, είναι γιατί είσαι μέρος του σπιτιού.

Τώρα
έξω από το κατώφλι του σπιτιού στέκομαι και προσμένω -δεν περιμένω- μια Ανάσταση
ή ένα φονικό.
Καθώς
μια κατήχηση με δίδαξε ιδανικά να ξεστρατίζω
και να επιστρέφω
πάντα.

Ό,τι υποτάσσω με το σώμα μου
ο χρόνος το κάνει χώμα
~
από το υπό έκδοση βιβλίο Το πρόσωπο Εντός μου, εκδ. θράκα 2021
πηγή

 

Ο Δημήτρης Αθανασέλος γεννήθηκε στη Λάρισα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή ποιημάτων, αφηγημάτων και δοκιμίων. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Apodyoptes, Fractal, Βακχικόν, Στρόβιλος, Διάστιχο, Νόημα). Έχει συμμετάσχει στο ανθολόγιο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Θεσσαλονίκης με τίτλο "Φωτοσκιάσεις", καθώς και στο λογοτεχνικό δελτίο της. Το ποίημα "Σθένος" συμπεριλήφθηκε στη δίγλωσση ποιητική ανθολογία του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ "Ξύπνησα σε μια χώρα/I woke up in a country".  Τίτλοι βιβλίων: Ανάβαση (Πνοή, 2019).