Τι να σου κάνουν κι αυτές έτσι λιγόψυχες
που στέκουν παράπλευρα σαν σωσίβιες λέμβοι
και το φουστάνι στο ιστίο, κουρελιάστηκε ήδη.
Ο αλιεύς ψαρεύει στο βυθό ταυτότητες.
Aγνοούνται τα κοράλλια, ενώ τα ψάρια τα μεγάλα,
σαπουνίζονται στον αφρό αθώα
και τα χρυσόψαρα, επελαύνουν προς το βουνό
μ’ ένα φύκι στην πλάτη για διαμαρτυρία.
Η θάλασσα άδειασε κι ο αλιεύς ψαύει την άμμο.
Χωρίς πανί ταξιδεύει η βάρκα
κι ο αφρός άλλαξε χρώμα για πρώτη φορά.
Τι γίνεται εκεί έξω τέλος πάντων;
(Μήπως να γράψω με κύματα;
Κάποιος βράχος θ’ ακούσει)
που στέκουν παράπλευρα σαν σωσίβιες λέμβοι
και το φουστάνι στο ιστίο, κουρελιάστηκε ήδη.
Ο αλιεύς ψαρεύει στο βυθό ταυτότητες.
Aγνοούνται τα κοράλλια, ενώ τα ψάρια τα μεγάλα,
σαπουνίζονται στον αφρό αθώα
και τα χρυσόψαρα, επελαύνουν προς το βουνό
μ’ ένα φύκι στην πλάτη για διαμαρτυρία.
Η θάλασσα άδειασε κι ο αλιεύς ψαύει την άμμο.
Χωρίς πανί ταξιδεύει η βάρκα
κι ο αφρός άλλαξε χρώμα για πρώτη φορά.
Τι γίνεται εκεί έξω τέλος πάντων;
(Μήπως να γράψω με κύματα;
Κάποιος βράχος θ’ ακούσει)
Η Γεσθημανή Σιδερίδη, κατάγεται από την Λεκάνη Καβάλας και γεννήθηκε στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας το 1971. Ασχολήθηκε με την ποίηση, παρακινούμενη από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της και δεν σταμάτησε ποτέ τους ρυθμούς που την κάνουν να βιώνει τούτο το όμορφο ταξίδι της ζωής. Κάνοντας μια στάση στον λόγο της θα επισημάνουμε ότι για την Γεσθημανή η ποίηση είναι μια διαρκής προσπάθεια να ζωντανέψει μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο μια μυρωδιά ή να ελευθερώσει απ’ την ανία της απόλυτης σιωπής ένα ήχο. Πέρασε ένα μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της στην Αυστραλία μετά τον επαναπατρισμό της οικογενείας της μεγάλωσε στον Ορχομενό της Βοιωτίας. Σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα σε Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο. Πολλά ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά ενώ συμμετείχε και σε συλλογικές εκδόσεις. Φύση αισιόδοξη αντιμετωπίζει με τόλμη και θετική σκέψη τα εμπόδια που συναντά στην ζωή της. Και όπως η ίδια αναφέρει : «Κάθε αγώνας ήταν μια πρόκληση για νίκη και φυσικά αυτό μόνον όταν είσαι αισιόδοξος μπορείς να το καταφέρεις. Η αγάπη, το χαμόγελο και οι όμορφες σκέψεις, είναι τα πλέον ανίκητα “όπλα” για τη ζωή». πηγή - συνέντευξη της ποιήτριας