Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος, «προσωπείο»

Όσα επιστρέφουν
και πάλι απομακρύνονται
καθώς κάθε αρχή προκύπτει από ένα τέλος
σκέφτομαι
ανακαλώντας τους ναυτίλους μου που ξενιτεύτηκαν
σ’ εκείνη την απέραντη γαλάζια δυστοπία
εκεί όπου
σφάζαμε ανθρώπους
για να πιούμε το αίμα τους
ενώ καμαρώναμε το σώμα μας γεμάτο
μελανιές και χάδια•
αν είχαν πρόσωπο τα χάδια μας
θα ήτανε φαγιούμ
γιατί έτσι μάς κατάπινε κι ο θάνατος•
σαν ηδονή
και σαν απομεσήμερο του Απρίλη

Ίσα που μαθαίναμε τότε να πλέουμε
κι η πλεύση μας ήταν
ο ίδιος ο γαλάζιος Δούναβης
στην καρότσα ενός αγροτικού προς το Αρκαλοχώρι κυνηγώντας
τα εμπορικά που ανοίγαν μόνο Σάββατο
κι ο χρόνος που διολίσθαινε απελπιστικά
κυλούσε με την αλμύρα
στ’ αμπέλια
και τις υγρές τροχιές των χοχλιδιών στα τρυφερά μαρούλια•
βρίσκαμε έπειτα, δια της αφής,
τα κωνία των αγγέλων μας
και τα κάναμε εικονίσματα
ή έστω θυμητάρια
με λίγο λάδι, καρβουνάκι και οινόπνευμα
τα μπήγαμε
στα βρεγματικά οστά μας
και τα καπνίζαμε

Εκεί ενδημούσε
κι η αστική τάξη που εκβλάσταινε απ’ την αγροτιά•
μια σβουνιά
που μεγάλωνε σε διάμετρο
σαν κορμός σφενδάμου

Γίνομαι, βλέπω, ολοένα και πιο κυνικός με τον θάνατο
πιο χαμερπής με τη ζωή

καθως τα γερμανικά αγγεία μου
όσο πάνε και φράζουν
με θολές μπύρες
και λαρδιά

Ας αντισταθώ

ας περιμένω να κατέβει
ο θηλυκός μου άγγελος
καβάλα στο αστρόφως του
γλιστρώντας επιταχυντικά
σε άνθη λεμονιάς
επ’ αυτών το στήθος του να τρίψει
και να μυρίσουν πράσινο λεμόνι
όλα του τα εσώρουχα

Κι ας χαθεί έπειτα,
προτού στεφανωθούμε,
βαστώντας
το παλιό του πρόσωπο
ως προσωπείο•
να τού θυμίζει να μην υποκύπτει τουλάχιστον
στην αδέσποτη ποίηση
των Έξω από Δω._

ΚΛ – συλλογή ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ
~
πηγή η ιστοσελίδα του ποιητή
 
Ο Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 1965. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης στο ΕΚΠΑ. Ποιήματά του και πεζά έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα [Πολιτιστική (1984, 1985), Ρεύματα (1992), Οροπέδιο (2018)] καθώς και σε διαδικτυακά περιοδικά (bibliotheque, Ποιείν, Bακχικόν, Στάχτες, Περί Ου,) στον τόμο "Η τέχνη του Γράφειν" (Καστανιώτης - 1993), στους συλλογικούς τόμους της διαδικτυακής ομάδας CRAFT ("CRAFTBOOK I" (Γαβριηλίδης - 2013), "CRAFTBOOK II - Ετερότητα" (μικρές εκδόσεις - 2015), στις ανθολογίες "DiPgeneration" (Θράκα - 2016, Μανδραγόρας - 2018). Κείμενά του στοιχειοθέτησαν την παράσταση των Αισχυλείων 2017, Επιτάφιος εν Ελευσίνι, σε σκηνοθεσία Χρήστου Δήμα με τη συμμετοχή της Λαϊκής Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης. Στη συνέχεια εκδόθηκαν υπό την αιγίδα του Π.Α.Κ.Π.Π.Α. Ελευσίνας, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της πρωτοβουλίας Ελευσίνα 2021 - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, μαζί με την ομώνυμη ποιητική συλλογή (μικρές εκδόσεις - 2018) και το DVD της παράστασης. Υπήρξε -για μεγάλο χρονικό διάστημα- συγγραφέας βιβλίων Φυσικής στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα και Έναστρον. Εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής σε φροντιστήρια. Τίτλοι βιβλίων: Επιτάφιος εν Ελευσίνι (μικρές εκδόσεις, 2018, β’ έκδ. Έναστρον, 2020).  Οι πόλεις το χειμώνα, μικροκείμενα και διηγήματα, Έναστρον (2018). Ενύπνια τα μεθεόρτια, Έναστρον (2020)

Η ιστοσελίδα του ποιητή  loukopk.wordpress.com Έλευσις, ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης