(1).jpg)
.png)
Εγώ είμαι αυτή που σας προσφέρει, απλόχερα
«τα καλύτερό μας πιάτα»
Ταΐζω τ’ αδηφάγα στόματά σας, γεμίζω τα στομάχια σας, σας χορταίνω.
Εγώ ευθύνομαι που δεν γουργουρίζετε,
κάνω τις κοιλιές σας πιο χοντρές,
σας ανεβάζω την χοληστερίνη, την πίεση, το ζάχαρο.
Εγώ.
Σε ‘μενα το χρωστάτε που λειτουργούν τ’ άντερά σας.
Σε ‘μενα το χρωστάτε που ρεύεστε, κλάνετε και χέζετε.
Σε ‘μενα το χρωστάτε που κατουράτε.
Είμαι αυτή που σας ποτίζει,
κι ευγενικά χύνει στα ποτήρια σας,
το νεράκι και το οινόπνευμα που ζητάτε.
Τις μεγάλες τις ώρες,
βαριά, ακουμπάω μπροστά σας,
ποτά, ηδύποτα, απεριτίφ,
φθηνό αλκοόλ σε σφηνοπότηρα,
τεταρτάκι κρασί για τους μόνους,
τσίπουρο χύμα «δικό μας»,
ουίσκι σε χαμηλό με έναν πάγο.
Αυτή είμαι εγώ:
Κάνω κόκκινα τα μάγουλά σας και καινούρια τα συκώτια σας.
Και μετά μόνη μου, ξεπλένω απ’ τα πιάτα την βρωμιά σας,
κολλάω τις αρρώστιες σας,
απ’ τα ποτήρια και τα πιρούνια
καθαρίζω τα σάλια σας,
απ’ τα ρούχα τις λαδιές σας,
πετάω τα σκουπίδια σας
και τ’ αποφάγια σας, στα σκυλιά,
και μετά σφουγγαρίζω τις λάσπες σας
για να ‘ρθείτε και πάλι
σε ‘μενα
την αύριο.
Να είμαι καθαρή κι ευγενική.
Να σας υποδεχθώ με χαμόγελο.
Να σας δώσω,
ο,τι μα
ο,τι ζητήσετε,
τασάκι και κατάλογο
το φαΐ και το ποτό σας
και στο τέλος το λογαριασμό.
(Στην Αναστασία, την Δήμητρα Δ. και την Ηλέκτρα)
πηγή
«τα καλύτερό μας πιάτα»
Ταΐζω τ’ αδηφάγα στόματά σας, γεμίζω τα στομάχια σας, σας χορταίνω.
Εγώ ευθύνομαι που δεν γουργουρίζετε,
κάνω τις κοιλιές σας πιο χοντρές,
σας ανεβάζω την χοληστερίνη, την πίεση, το ζάχαρο.
Εγώ.
Σε ‘μενα το χρωστάτε που λειτουργούν τ’ άντερά σας.
Σε ‘μενα το χρωστάτε που ρεύεστε, κλάνετε και χέζετε.
Σε ‘μενα το χρωστάτε που κατουράτε.
Είμαι αυτή που σας ποτίζει,
κι ευγενικά χύνει στα ποτήρια σας,
το νεράκι και το οινόπνευμα που ζητάτε.
Τις μεγάλες τις ώρες,
βαριά, ακουμπάω μπροστά σας,
ποτά, ηδύποτα, απεριτίφ,
φθηνό αλκοόλ σε σφηνοπότηρα,
τεταρτάκι κρασί για τους μόνους,
τσίπουρο χύμα «δικό μας»,
ουίσκι σε χαμηλό με έναν πάγο.
Αυτή είμαι εγώ:
Κάνω κόκκινα τα μάγουλά σας και καινούρια τα συκώτια σας.
Και μετά μόνη μου, ξεπλένω απ’ τα πιάτα την βρωμιά σας,
κολλάω τις αρρώστιες σας,
απ’ τα ποτήρια και τα πιρούνια
καθαρίζω τα σάλια σας,
απ’ τα ρούχα τις λαδιές σας,
πετάω τα σκουπίδια σας
και τ’ αποφάγια σας, στα σκυλιά,
και μετά σφουγγαρίζω τις λάσπες σας
για να ‘ρθείτε και πάλι
σε ‘μενα
την αύριο.
Να είμαι καθαρή κι ευγενική.
Να σας υποδεχθώ με χαμόγελο.
Να σας δώσω,
ο,τι μα
ο,τι ζητήσετε,
τασάκι και κατάλογο
το φαΐ και το ποτό σας
και στο τέλος το λογαριασμό.
(Στην Αναστασία, την Δήμητρα Δ. και την Ηλέκτρα)
πηγή
Η Φιλία Κανελλοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Υποκριτική στη σχολή "Δήλος" και Φιλοσοφία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή. Το πρώτο της θεατρικό έργο "Γυναίκες - η και όχι- μόνες στην πόλη Ιούλιο μήνα με 40°C" ανέβηκε τον Ιούνιο του 2018 στο θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις, από την ομάδα NEKO της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος. Ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα περιοδικά και σε sites. Εργάζεται ως ηθοποιός. Έλαβε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στην ποίηση για τη συλλογή "Τα μέσα μου" στα Βραβεία Ζαν Μορεάς 2020 (εξ ημισείας με την ποιήτρια Πηνελόπη Ζαρδούκα). Τίτλοι βιβλίων: Τα μέσα μου (Οροπέδιο, 2019)
