Κρίτων Αθανασούλης, «Πουθενά»

Σε όλα τα σπίτια της πόλης
έχω νοικιάσει δωμάτιο,
όλο το χρόνο, όλα τα χρόνια
μ’ ένα βαλιτσάκι πορεύομαι,
τ’ άλλα μου τα φέρνουν οι ένοικοι
ξέρουν πως φεύγω, ξέρουν πως θα φύγω
χαρτιά, διαβατήρια, ταυτότητες
ριζώσαμε και δε φυσάει
κανένας άνεμος για μας
(μου λένε οι ένοικοι)
και συ τυχερέ όλο φεύγεις,
φέρε μας κάτι από τα Κιούρκα
προφταίνω δεν προφταίνω ν’ ακούσω
 
ανεβαίνω κατεβαίνω σκαλιά
κοιτάζω την ώρα
περιμένω την ώρα
α! κάτι ξέχασα, ανεβαίνω, αλλά
ξέχασα το κλειδί στη βαλίτσα
κατεβαίνω, βαριέμαι να ψάξω
έχω να αποχαιρετήσω τη νοικοκυρά
μου ψήνει καφέ, τηλεφωνώ στο αεροδρόμιο
βιάζομαι, κατεβαίνω, σκοντάφτω
κατρακυλώ, κρίμας
ίσαμε να μου περάσει ο πόνος
δεν πάω πουθενά
κάθε πρωί σκοτώνομαι
για να μην πάω πουθενά
κάθε πρωί σκοτώνομαι
[ ]
~
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

 

Ο Κρίτων Αθανασούλης (Τρίπολη, 1916 - Αθήνα, 1979) ήταν ποιητής και δοκιμιογράφος. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου στην Αθήνα (διέκοψε τις σπουδές του στο τρίτο έτος), και εργάστηκε αρχικά στο συμβολαιογραφικό γραφείο του ποιητή Ρήγα Γκόλφη (στο έργο του οποίου αφιέρωσε τη μελέτη "Ο ποιητής Ρήγας Γκόλφης", το 1951) και στη συνέχεια στο Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Αθηνών, του οποίου διετέλεσε διευθυντής. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Η ποιητική πορεία του Αθανασούλη ξεκίνησε από το χώρο του λυρικού και κοινωνικού λόγου και οδηγήθηκε σταδιακά στην υπαρξιακή αγωνία και τον εσωτερικό λόγο. Ασχολήθηκε επίσης με το κριτικό δοκίμιο και το θέατρο. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Πέθανε από καρδιακή ανακοπή. [Βιογραφία]